โลกร้อน...ขั้วโลกละลาย : โคลงสี่สุภาพ
๑. เอนกาย ใต้ร่มไม้ ไพรสณฑ์
มองส่องช่องใบบน เบิ่งฟ้า
มองส่องช่องใบบน เบิ่งฟ้า
มวลหมู่นภดล เคลื่อนผ่าน
ปานเหล่าพหลกล้า แกร่งแกล้วกรีฑา ฯ
๒. สาลิการ่ำร้อง เกรียวกราว
ประหนึ่งหลากเรื่องราว เล่าก้อง
(นก)เขาใหญ่ไซ้หางยาว เคียงคู่
กระจิบกระจาบจ้อง ท่องหญ้าหากิน ฯ
๓. ปักษาจะล่วงรู้ ฤาสาย ?(สายเกินไป)
น้ำแข็งขั้วโลกละลาย แตกก้อน
อุณหภูมิโลกแปลกปราย กว่าก่อน
สู่ภาวะโลกร้อน ครั่นคร้ามมหันต์ภัย ฯ
๔. ทอดตาเหม่อมองฟ้า ไปไกล
แต่ความคิดติดใน โลกหล้า
อุณหภูมิที่เปลี่ยนไป เปลี่ยนโลก
ปัญหาธรรมชาติกล้า กราดเกรี้ยวกรีฑา ฯ
๕. เสียงหนุ่มสาวหยอกเย้า แว่วมา
กลุ่มคนร่ำสุรา แทรกซ้อน
เด็กคร่ำร่ำไห้หา ของเล่น
สรรพสิ่งสื่อสะท้อน โลกร้อนได้ไฉน ฯ
๖. อีกไม่กี่ปีแล้ว รู้กลาย ?
น้ำแข็งขั้วโลกหาย ยากยั้ง
ภักษาอาหารฉาย ห่วงเหือด
กลียุคทุกข์โศก รั้ง เดือดร้อนเล่นหรือ ? ฯ
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น