ความรัก...อยากมีบ้าง : กาพย์ยานี ๑๑
ยามเย็น เดินเล่นเยือน พนังเขื่อน น้ำเคลื่อนขัน
คลื่นคร่ำ ชวนคร้ามครัน กระแสกราก กระชากชล
สูรย์คล้อย ใกล้ลอยลับ สรรค์สีสรรพ ทาบ นภดล
งดงาม อร่ามล้น คนมากหน้า มาชื่นชม
มองดู เขาคู่ครอง ควงแขนคล้อง รองรักรมย์
มองเรา เปล่าเปลี่ยวขม ไม่มีคู่ อยู่เดียวใด
ความรัก อยากมีบ้าง จะสมหวัง อย่างเขาไหม ?
ยามนี้ ไม่มีใคร ให้ประเจิด เปิดกมล
มากมี ที่โลดเล่น ล้วนฉลเช่น ไม่เห็นผล
แต่งตัว ยั่วยวนชน เร้ากิเลส เจตน์ราคี
รูปงาม ทรามความคิด มิจฉาจิต ผิดวิถี
เมิน ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี เอาแต่ทำ ตามอารมณ์
ชักชวน รวนหลงผิด ปฏิรูปก์มิตร ชีวิตล่ม
คบเข้า คงเศร้าซม อันตราย ถึงวายปราณ
ไม่ท้อ ยังรอได้ แม้เดียวดาย ใจสุขศานติ์
ไร้ใคร ให้รำคาญ แสนสะดวก สบาย-เบา
ยืนหยัด ศรัทธ์ความดี ครองสิรี มิโฉดเขลา
ไม่คบ ใครชั่วเอา เป็นมลทิน สิ้นค่าคน
เพียงหนึ่ง พึงมองหมาย สะอาดกาย ใจกุศล
รักเดียว ไม่เซี้ยวซน สุจริต พิสิฐเอย ฯ
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น