กลอนดอกสร้อย : กองเอ๋ย กองขยะ
กองเอ๋ย กองขยะ .... เจ้านะ มาจากไหน ใยล้นเหลือ ?
บ้านช่อง ห้องเรือน เกลื่อนกลาดเฟือ ทุกเมื่อ เชื่อวัน ขยันทิ้ง
ขยะ ... เกิดตาม น้ำมือคน คิดค้น ของให้ หลายหลากสิ่ง
ของกิน ของใช้ ไป่ประวิง เก่า-เสีย เขี่ยทิ้ง มิกริ่งใจ
ตักตวง ทรัพยา ธรรมชาติ สินแร่ แปรธาตุ ไม่ขาดไข
ใช้สอย ฟุ่มเฟือย เรื่อยเปื่อยไป ทิ้งไส เสือกส่ง ลงน้ำ-ดิน
มักง่าย ไม่ยล ผลสะท้อน สารพิษ ฤทธิ์ย้อน ซ้อนถวิล
อยู่ใน อาหาร ทุกวันกิน ทำร้าย ชีวิน อินทรีย์ตน
อยู่ใน อากาศ ที่หายใจ สูดดม เข้าไป โรคภัยผล
อยู่ใน ทะเล เกะกะจน มากกว่า ผู้คน บนโลกา
อยู่เป็น ภูเขา ใหญ่กว่าเขา หลุมกลบ ทบเข้า เร่าปัญหา
สารพิษ กระจาย ใต้พารา ดินทราม น้ำท่า สารละลาย
หากไม่ ช่วยกัน ลดขยะ ไม่ช้า โลกา จะฉิบหาย
ไม่มี ที่อยู่ สุขสบาย ต้องตาย เพราะว่า ขยะเอย ฯ
๑๙ สิงหาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น