กาพย์ยานี ๑๑ : แมกไม้ผลัดใบ
โพธิ์ผลัด สลัดใบ ดั่งต้นตาย ในเดือนสาม
ฟ้าหลัว เมฆมัวลาม มืดหมองหมุน พิรุณมนท์
ต้นสัก พรากใบสิ้น เกลื่อนกลบดิน ถิ่นสถล
เหี่ยวแห้ง แล้งทั่วต้น เสมือนใกล้ อาลัยลา
ไพรสัณฑ์ ส่งสัญญา เหมันต์ใกล้ กรายจากกัน
ธรรมชาติ ประวรรตกิจ ไม่พลาดผิด พิศแข็งขัน
คุณค่า นับอนันต์ ระเบียบดี พร้อมวินัย
ชีวา มีหน้าที่ ปฏิบัติรี่ มิขาดหาย
แตกต่าง สร้างสรรค์ปราย ไม่บกพร่อง ครรลองธรรม
โลกจึง สู่สมดุล พ้นวายวุ่น รุนแรงล้ำ
ดิน-ฟ้า-อากาศ-น้ำ ฯลฯ ต่างพึ่งพา ประสานสม
คนเรา อย่าเขลาคิด รับผิดชอบ กรอบสังคม
ทำดี น่านิยม จรรโลงบ้าน ฐานเมืองเอย ฯ
๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น