ต้น รักแรกพบ
กลอนรัก : ไม่ เข็ด รัก
ต้นรัก เคยขึ้นตรง ดำรงอยู่ คู่หัวใจ
แผ่กว้าง กระจ่างไกร ผุดผ่องใส วิไลตา
มองรัก ฝากความหวัง มุ่งสรรค์สั่ง แสวงหา
สุขสม รมยา อุ่นอุรา ตลอดไป
รากรัก ที่หักเห ซวนรวนเซ ฉลเฉไฉ
ต้นรัก หัก- โค่น - ไคล แห้งเหี่ยวหาย ไปจากกมล
หัวใจ กลายเกิดหลุม น้ำโศกชุ่ม หลุมล้นฝน
เจิ่งนอง เป็นหนองจน ท่วมเอ่อทัน พ้นตาไป
แม้ว่า เวลาผ่าน หลุมรักนาน ตื้นปานใด
ยังพร้อย รอยแผลภัย รักฝากไว้ ติดใจ-ตา
อยากได้ รักใหม่ปลูก ก็กลัวถูก รักทุกขา
หลุมใหม่ อาจใหญ่กว่า ทรมาน ราญมลาย
กลัวนัก ต้นรักเอ๋ย.... เคยชื่นเชย เลยสุกฉาย
เคยช้ำ ระกำกราย เคยเตือนใจ เข็ดหลายครา
แต่ใจ คล้ายไม่เข็ด ยังซ่อนเจตน์ ปรารถนา
ปลูกรัก ปักอุรา เกิดต้นกล้า ร่าเริงใจ
หวังว่า จะมีรัก ลงรากหลัก ปักมั่นใส
อยู่ยง ดำรงไป ตลอดไกล ตลอดกาล ฯ
๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น