กลอนรัก : ห่างไกล....
ห่างไกล กายคนรัก หนาวยิ่งนัก หนาว....หนักหนา
ผิงแดด พอแผดพา อุ่นกายา ทว่า...หนาวใจ
ห่างไกล ไร้คนรัก ดอกไม้หลาก ชัก(ชวน)หลงไหล
ไม่หอม กล่อมหทัย เท่ากลิ่นกาย หวานใจเรา
ห่างไกล ใครคนรัก เสียงเพลงสาก ไม่ยักเสาว์
อยากเพียง เสียงแผ่วเบา คนรักเฝ้า จำนรรจา
ห่างไกล ใจคอยทัก ถึงคนรัก อยากมาหา
นั่งใกล้ จ้องนัยน์ตา พร่ำคำว่า " รักแต่เธอ...."
ห่างไกล ใจลอยลัก หาคนรัก เป็นพักเผลอ
ใจลอย คอยละเมอ เห็นหน้าเธอ เสมอไป
ห่างไกล อาลัยนัก แรงแห่งรัก มักผลักไส
ไปหา เธอเป็นไร..... สนองใจ หายโหยกัน
ห่างไกล ไหวหวั่นนัก ว่าคนรัก จักแปรผัน
ทางไกล ใจทนทัน จึงประกัน รักมั่นกาย
ห่างไกล ไม่ชะงัก ยังคงรัก รักมากหลาย
มีเธอ ล้นเอ่อดาย ไม่เปลี่ยนไป กลายรักกัน ฯ
๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น