กลอนแปด : อานุภาพ ของความรัก
เปรียบดั่งรุ่ง อรุโณทัย ดลให้หล้า พ้นหัตถา ราตรี ที่มืดหมอง
รุ่งทิวา ฟ้าใส ไหลเรืองรอง สว่างต้อง ผ่องผุด สุทธาลัย
เปรียบเสมือน เดือนเพ็ญ เด่นจำรัส แจ่มกำจัด ขัดสน มลทินไส
รติกาล ปานสรวง ล่วงฤทัย ผุดผ่องใน ไพรสณฑ์ พิมลกาล
คือศรัทธา อานุภาพ " รัก " ขับเคลื่อน ชีวิตเลื่อน กลายเปลี่ยน เจียนกลับหาญ
อยู่ดีๆ อิสระ อันตรธาน ต้องผูกพาน ชันติด ชีวิตตน
ทุกเวลา นาที มีคนแบ่ง ทั้งตบแต่ง แปลงไป ให้ฉงน
ใจเคยว่าง ดั่งเป็น พบเห็นปน มีบุคคล ยลเยี่ยม เทียมนัยนา
เคยโลดโผน โจนเล่น เป็นทารก ต้องเตือนอก ผกผัน ตัดปัญหา
คิดสุขุม รอบคอบ นอบปัญญา พิทักษา ตัวตน และคนรัก
เคยคะนอง ต้องเจียม เสงี่ยมใจ เคยเหลวไหล กลายเกลา เอาการหนัก
เคยรักตน พ้นกลาย ให้คนรัก เคยง่ายมัก หนักแทน แน่นหทัย
แต่อย่าหวัง ดั่งว่า หาจากคน พาลกมล เห็นแก่ตัว ชั่วสาไถย
ทุจริต มิจฉา มารยาใด เขากระต่าย ให้หา ประสาเอย ฯ
๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น