ภาพจาก crazy-frankenstein.com
กลอนรัก : ผู้คนล้นหล้า แต่ทว่า เรามารักกัน
โลกช่าง กว้างใหญ่ ไพศาล เกินการ ฝันใฝ่ ใจสนอง
ใยพา เราพบ สบปอง สานสอง พ้องหนึ่ง พึงใจ
หนทาง หลั่งหลาย ในหล้า จินดา หาสุด หยุดใส
เราห่าง ต่างแคว้น แดนไคล แปลกใจ ใยจบ พบรัก ?
ต่างกาล บรรเจิด เกิดจุติ ต่างสุด อุตส่าห์ หาสัก
ต่างมา ประสบ พบพักตร์ ต่างฝัก รักใฝ่ หมายกัน
เวลา ระยะทาง ห่างเร้น ไป่เป็น อุปสรรค รักสรรค์
เพียงเรา เข้าใจ ใคร่จรรย์ สวรรค์ ปันเห็น เป็นใจ
ผู้คน ล้นคลั่ก หลากหล้า ช่างน่า อัศจรรย์ ฝันไฉน ?
เราสอง จองเป็น เจนไป จึ่งได้ ใฝ่รัก สลักลัญฉน์(ลัญฉน์=เครื่องหมาย)
สัจจะ จริงใจ จริงจัง สรรค์สั่ง รั้งจิต ชิดฉันท์
เนิ่นเนา เราไว้ ไร้วัน ผูกพัน สันติ นิรันดร
คงเป็น บุพเพ สันนิวาส อดีตชาติ วัตรกรรม ทำก่อน
แตกต่าง ห่างไกล ใจจร สะท้อน ซ้อนรัก ทักทาย ฯ
๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น