คืนหนาวคราวลำเค็ญ : ภุชงคประยาตฉันท์๑๒
๏ ระบัดลม
ระบมลื่น........................ละลอกคลื่น คละครึ้นไล่
พนาวาส
พนัสไหว...........................พนมไม่ พิไรเมิน(พนาวาส=ที่อยู่ในป่า,พนม=ภูเขา)
๏ ประเดี๋ยวหยุด
ประดุจหย่อน...........พระพายผ่อน ผละผิวเผิน
กระโชกซ้ำ
กระหน่ำเกิน....................ยะย้ายเยิน ยะเยือกเย็น(ยะย้าย=ยักย้าย)
๏ นิศาคม
สิลมร่ำ...........................นิศาคร่ำ ระกำเข็ญ(นิศาคม=เวลาโพล้เพล้,นิศา=กลางคืน)
ศศีรา
สถิตเป็น................................สล้างเด่น สถานการณ์(ศศีระ=หนาวเหน็บ)
๏ เผชิญชม
ภิรมย์หนาว...................ประกายดาว ประกฤตศานติ์(ประกฤต=ทำมาก)
สรินทรา
นภากาฬ............................ประจักษ์พาน พยานยล(สรินทรา=สร+อินทร์)
๏ ฤดูหนาว
มิร้าวหนา.......................ผิกายา พลาล้น
(ภูเขา)หิมาลัย
มิไร้คน.......................มุดั้นด้น พิชิตชัย
๏ ประสบส่ำ
เคราะห์ลำเค็ญ...............สิยากเย็น ขนาดไหน
ฤดีแกร่ง
แสดงไกร............................มิหวั่นไหว วิไลมาน
๏ ฤดูแล
สิแปรเปลี่ยน.......................พิภพเวียน พิบูลหว่าน
ชะตา วน
ณ ชนม์วาร.........................จิพบพาน มลานมี(มลาน=ลานตา)
๏ ประดาเข็ญ
และเคืองขัด................ประสิทธิ์สัต พิพัฒน์ศรี(สัต=ดี,งาม)
เพราะเวรกรรม
กระทำพลี....................วิถีวัฏฏ์ วิภัตติ์เอย(วิภัตติ=การจำแนก)
๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น