ต่างจิตต่างใจ : กลอนคติสอนใจ

ต่างจิตต่างใจ : กลอนคติสอนใจ

๏   ถึงครา หน้าฝน......................ถึงคราว ผักผล (ละ)ไม้สวย

ตลาด ดาษด้วย.......................ทวยแม่ ค้ามา ขายขัน

ร้องเรียก ลูกค้า.......................ที่เดิน ผ่านมา จ้าละหวั่น

หญิง-ชาย หมายมั่น.................ซื้อหา อาหาร กันไป

๏    ตลาด ตอนเช้า.....................คึกคัก คนเฒ่า คนแก่

น้อยต่อ ก็แต่..........................หนุ่ม-สาว แล สะ หน้าใส(สะ=สวย)

ต่างจาก (ตลาด)ตอนเย็น..........พลุกพล่าน ลานเห็น เป็นไร?

ยากวิ นิจฉัย...........................(เพราะ)จิตใจ คนคือ สนธยา

๏    ต่างจิต ต่างใจ......................ต่างไป ในแต่ ละคน

ต่างกัน เสียจน........................กระมล เหมือนกัน=ฝันหา

สังคม สมคู่.............................ต้องลู่ กฎลด อัตตา

เห็นแก่ ตัวกล้า........................(มักต้อง)เลิกรา ; อย่าเอา แต่ใจ

๏   มองความ แตกต่าง.................เยี่ยงอย่าง สิ่งที่ จริงเป็น

มิอาจ มาดเน้น.........................มิเว้น ถ้อยที ถ้อยอาศัย

มิเบียด เบียนกัน.......................(ย่อม)มิหวั่น เทวษ เภทภัย

มิฉล ฉ้อใจ..............................มิต้อง ร้องไห้ ระทม

๏   เพราะคน คิดต่าง....................และต่าง ต้องการ เกินเหตุ

คอยก่อ เกิดเภท.......................ปฏิเสธ เหตุผล กลสม

สุดท้าย จึงต้อง........................สร้างเกราะ ป้องกัน(ตัวเอง) วิกรม

เสริมสร้าง สังคม......................นิยม หน้ากาก อยากใส่กันฯ

๒๔ มิถุนายน ๒๕๖๐