ต่างจิตต่างใจ : กลอนคติสอนใจ
๏ ถึงครา หน้าฝน......................ถึงคราว ผักผล
(ละ)ไม้สวย
ตลาด
ดาษด้วย.......................ทวยแม่ ค้ามา ขายขัน
ร้องเรียก
ลูกค้า.......................ที่เดิน ผ่านมา จ้าละหวั่น
หญิง-ชาย
หมายมั่น.................ซื้อหา อาหาร กันไป
๏ ตลาด ตอนเช้า.....................คึกคัก คนเฒ่า คนแก่
น้อยต่อ
ก็แต่..........................หนุ่ม-สาว แล สะ หน้าใส(สะ=สวย)
ต่างจาก
(ตลาด)ตอนเย็น..........พลุกพล่าน ลานเห็น เป็นไร?
ยากวิ
นิจฉัย...........................(เพราะ)จิตใจ คนคือ สนธยา
๏ ต่างจิต ต่างใจ......................ต่างไป ในแต่ ละคน
ต่างกัน
เสียจน........................กระมล เหมือนกัน=ฝันหา
สังคม
สมคู่.............................ต้องลู่ กฎลด อัตตา
เห็นแก่
ตัวกล้า........................(มักต้อง)เลิกรา ; อย่าเอา แต่ใจ
๏ มองความ แตกต่าง.................เยี่ยงอย่าง สิ่งที่
จริงเป็น
มิอาจ
มาดเน้น.........................มิเว้น ถ้อยที ถ้อยอาศัย
มิเบียด
เบียนกัน.......................(ย่อม)มิหวั่น เทวษ เภทภัย
มิฉล
ฉ้อใจ..............................มิต้อง ร้องไห้ ระทม
๏ เพราะคน คิดต่าง....................และต่าง ต้องการ เกินเหตุ
คอยก่อ
เกิดเภท.......................ปฏิเสธ เหตุผล กลสม
สุดท้าย
จึงต้อง........................สร้างเกราะ ป้องกัน(ตัวเอง) วิกรม
เสริมสร้าง
สังคม......................นิยม หน้ากาก อยากใส่กันฯ
๒๔ มิถุนายน ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น