เห็นแก่ได้เห็นแก่ตัว : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

เห็นแก่ได้เห็นแก่ตัว : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

๏    .........................................กลิ่นอาย สายฝน

สดชื่น กระมล..........................จนจิต พิสมัย

ท่ามกลาง ราตรี.......................มีฝน ดลฤทัย

สุขสงบ สบได้.........................อย่างไม่ ยากเย็น

๏    .........................................(การ)คิดเอา แต่ได้

พาจิต คิดใคร่..........................สู่ความ ยากเข็ญ

ต้นเหตุ เกิดก่อ.........................ต่อกรรม ทำเวร

ปัจจัย ให้เป็น...........................วิบาก ตรากตรำ

๏    ..........................................คิดเห็น แก่ตัว

ต้นเหตุ ทำชั่ว...........................มืดมัว ทั่วส่ำ

จ้องเอา เปรียบเขา.....................แต่เช้า จรดค่ำ

ความดี มิทำ.............................เหยียบย่ำ กรรมคุณ

๏    ..........................................ย่อมมอง ไม่เห็น

(ความ)ถูกต้อง ถ่องเป็น..............เยือกเย็น เพ็ญสุนทร์(เพ็ญ=เต็ม)

ย่อมมิ เข้าใจ............................ใคร่บาป หลาบบุญ

ทำตัว สถุล..............................เนื่องหนุน คุ้นเคย

๏    ..........................................มิปรากฏ (ความ)งดงาม

จากจิต คิดทราม........................ความสก ปรกเผย

ย่อมพลาด โอกาส.....................โอภาส สะอาดเชย

เพราะว่า ละเลย........................จริยธรรม์ จรรยา

๏    ..........................................งวยงง หลงทาง

เลวร้าย ไม่ห่าง..........................สร้างสรรค์ ปัญหา

ความเห็น แก่ได้.........................ดลไร้ ปัญญา

เห็นแก่ ตัวกล้า...........................ชีวา ร้อนรนฯ

๒๑ มิถุนายน ๒๕๖๐