โลกายังจะอาศัยได้ฤา? :
กลอนปัญหาขยะล้นโลก(กลอนเจ็ด)
๏ แสงแดด แผดจ้า ฟ้าจรัส..................เมฆา
สะพัด อุบัติเห็น
เกาะกลุ่ม
ก้อนใหญ่ อำไพเพ็ญ..............เกิดเป็น ปิดกั้น สุริยน(เพ็ญ=เต็ม)
๏ อากาศ เริ่มร้อน
ย้อนระอุ...................สัญญาณ ประทุ พายุฝน
รื้อหลัง คาบ้าน
เรือนชานชน.................พัดจน ต้นไม้ ล้มวายปราณ
๏ โลกมี วิถี
ปฏิบัติ..............................ฝึกหัด เรียนรู้ สู่แก่นสาร
อย่ามัว แต่เมา
เขลาสำราญ..................จะพาน พบเภท เทวษภัย
๏ ผลกรรม ทำร้าย
สิ่งแวดล้อม..............จะอ้อม ห้อมหา ย้อนมาให้
ความเห็น แก่ตน
คือกลไก....................ทำให้ ลำบาก ท้นยากเย็น
๏ กินทิ้ง ใช้ขว้าง
สร้างขยะ...................จนเกิด มลภาวะ มาให้เห็น
ดิน-น้ำ-อากาศ
อุบาทว์เป็น....................ยากแค้น แสนเข็ญ เริ่มร้ายแรง
๏ คนโลภ ขบคุด
ทุจริต........................ค้นคิด มิจฉาทำ กำแหง
รุกราน (จน)โลกเพี้ยน
และเปลี่ยนแปลง...ทำลาย แหล่งหล้า ที่หากิน
๏ คิดแค่ ประโยชน์
เฉพาะหน้า...............เข่นคร่า อนาคต จนหมดสิ้น
แค่กู สุขี
สืบชีวิน.................................แผ่นดิน พินาศ มุ่งมาดพา
๏ ลดกิน ลดใช้
ขอได้โปรด....................เพื่อประโยชน์ ลูกหลาน วันข้างหน้า
หรือแค่ แก่เฒ่า
เราชรา.........................โลกา จะ(ยัง)อาศัย ได้ฤา?
๒๖ มีนาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น