ดอกต้อยติ่ง : กาพย์ยานี๑๑
๏ ต้อยติ่ง
บานตอนเช้า..........................แล้วเหี่ยวเฉา ร่วงยามเย็น
แปรเปลี่ยน
วนเวียน;เป็น........................ไม้ประดับ
สรรพสถาน
๏ สีม่วง
สะดุดตา..................................กลีบโสภา สวยสะคราญ
(แต่)อยู่ได้
ไม่ยืนนาน............................ก็อันตรธาน จากโลกไป
๏ ชีวิต
ของคนเรา.................................เหมือนนานเนา จนเราไม่
คิดว่า
อายุขัย.......................................สิ้นสุดไว ใจประสงค์
๏ หาความ
สุขใส่ตัว...............................อย่างเมามัว มิพะวง
วันคืน
ไม่ยืนยง.....................................ชีวิตคง ต้องดับสูญ
๏ พากเพียร
พยายาม.............................เสริมความงาม ส่งจำรูญ
มั่งมี
ทวีคูณ.........................................พูนสวัสดิ์ นิรัติศัย(นิรัติศัย=ประเสริฐยิ่ง)
๏ ความดี
มิ(ให้ความ)สำคัญ....................กระทำกรรม์ แค่จัญไร
เห็นแต่
แก่ตัวไป...................................มิเห็นใจ ใครอื่นผอง
๏ ยิ่งอยู่
วัยหนุ่มสาว...............................ยิ่งสามหาว คึกคะนอง
ประมาท
ชีวาตม์ครอง.............................อาจต้องตาย ก่อนวัย(อัน)ควร
๏ ชีวิต
อนิจจา......................................จำจากลา อย่าเล่นสรวล
ก่อกิจ
คิดทบทวน..................................ดีงามขวน ถี่ถ้วนเทอญฯ
๑๕ มีนาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น