ถือพรหมจรรย์ไม่ทันสมัย?
: กลอนเจ็ด
๏ เดือนเพ็ญ เด่นสกล
พ้นพรรษา...............โสภา ผาดผุด พิสุทธิ์ใส
ดั่งเพชร เม็ดงาม
ผ่องอำไพ.........................อยู่ใน ราตรี นิรมล
๏ เมื่อเดือน สกาว ดาวสะ
ดับ......................ไร้ลับ ขับสู้ มนุญ์สนธิ์(สะ=สวย,มนุญ=งาม)
รอเดือน
เลือนดับ กาลกลับดล......................ดารา ถกล ท้นอัมพร(ถกล=งาม)
๏ จารีต ประเพณี
วิถีถ่อง............................ครรลอง ปฏิบัติ ประภัสสร
ปุราณ บรรพชน
ค้นบวร...............................ปางก่อน ปรากฏ เป็นบทเรียน
๏ ลูกหลาน กาลสมัย
ยุคไอที......................กลับมี วิกรม นิยมเปลี่ยน
ทำตาม อำเภอใจ
ไม่จำเนียน........................พากเพียร ประพฤติ ยึดพรหมจรรย์
๏ พอเริ่ม แตกพาน
พลุ่งพล่านเร่า.................กระเส่า กามา เกิดกระสัน
วิตก
หมกมุ่น เมถุนธรรม์...............................ถลัน ทางเสื่อม
เลื่อมใสมอง(วิตก=ความตรึก)
๏ ได้ชื่อ หรือว่า
ทันสมัย?............................เดรัจฉาน นั้นไซร้ คลับคล้ายข้อง?
เสรี ทางเพศ
กิเลสพอง................................ไม่ต้อง ควบคุม กุมจิตจล
๏ คิดเห็น เช่นทำ
ตามธรรมชาติ....................ถึงขนาด ถ่าย(คลิป)แพร่ แลหลากล้น
นับวัน จัญไร
(เหมือน)ไม่ใช่คน......................สัปดน สนสับ เหลืออัประมาณ
๏ ชีวิต วุ่นวาย
กลายอุบาทว์.........................วิปลาส ปรัชญา ไร้สุขศานติ์
ครอบครัว
ร้าวแตก-เลิกแหลกลาญ..................ทรมาน ทุเรศ สมเพชเอยฯ
๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น