โลกที่ดีเริ่มที่ตน : กาพย์ยานี๑๑
๏ ฝนตก หกวันซ้อน.................สุรีย์รอน
สาบสูญหาย
ความชื้น
แผ่ผืนอาย....................ขจายสุม คลุมพสุธา
๏ ลุ่มแหล่ง
แอ่งน้ำผุด................แลบริสุทธิ์ สะท้อนฟ้า
งามเด่น
เห็นเมฆา.......................ลอยผ่านหล้า ณ ปัฏพี
๏ สังคม
สั่งสมทราม...................เลวชั่วลาม ปามบัดสี
คนทำ
กรรมกาลี..........................เพิ่มทวี ทุกวี่วัน
๏ เลวได้
ไม่เลือกหน้า(ที่)............การศึกษา ฐานะสรร
ต่างคน
ต่างบ่นกัน........................ชีวันนี้ มิปลอดภัย
๏ (ควร)เริ่มต้น ถามตนก่อน...........เอื้ออาทร
ศีลธรรมไหม?
สุจริต
จิตวิไล...............................ไม่ก่อกรรม กระทำเวร?
๏ หรือแท้
แลมิต่าง......................ธรรมเหินห่าง ศีลร้างเร้น?
นิจจา
ทุจริตเป็น...........................อย่างเจนจัด ถนัดใจ?
๏ เลวน้อย(กว่า)
คอยว่าเขา...........เมินมองเรา เมาสาไถย?
เราต่าง
ล้วนสร้างภัย......................ให้สังคม โสมมมี?
๏ ถ้าหาก
อยากสุขสันติ์.................(จง)หยุดก่อกรรม์ ยัน(ต้าน)บัดสี
รักดี
และทำดี...............................มีศีลสัตย์ อัชฌาเทอญ
๏ เริ่มต้น
ที่ตนก่อน.......................นักปราชญ์สอน แลสรรเสริญ
แพร่ให้
ดีไกลเกิน..........................จำเริญหล้า รุจาจิณฯ(รุจาจิณ=รุจา+อาจิณ)
๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น