เวรกรรมกับความจริง : กาพย์สุรางคนางค์๓๒
๏ ฝนนอง สองครัน..............แล้วพลัน ห่างหาย
แดดจ้า
กระจาย......................ร้อนกาย หน่ายหน
ฝนไม่
ตกพรำ.........................เพราะน้ำ มือคน
เป็นเหตุ
เป็นผล......................เงื่อนกล สัจจา
๏ สิ่งต้อง พ้องพาน.................สุขศานติ์
หรรษ์เห็น
ทุกข์โศก
วิโยคเป็น..................หลักเกณฑ์ สังสาร์
เมื่อมา
ปรากฏ.........................สุข-สลด อุรา
ป่วยการ
ต้าน-หา.....................ปัญญา ประคอง
๏ ตระหนัก รักดี......................แม้มี
อุปสรรค
ธรรมศรี
พิทักษ์........................จักได้ ดีสนอง
บุพกรรม
ดำเนิน.......................ประเชิญ ครรลอง
เพิ่งทำ
กรรมท่อง.....................ต้องรอ ต่อไป
๏ เมื่อบ่ เหมือนหวัง.................สมดัง
ปรารถนา
อัตตะ
ชะตา............................มาเตือน เงื่อนไข
จงอย่า
หงอยเหงา....................โศกเศร้า เสียใจ
ไม่มี
อะไร...............................ได้มา ฟรีๆ
๏ แม้ใคร ทำชั่ว.......................หมองมัว
มิประสบ
(กลับ)ได้ผล
ดลพบ...................ก้าวหน้า สง่าศรี
อย่าเพิ่ง
เมามัว.........................(ว่า)ทำชั่ว ได้ดี
เพียงบุญ
บารมี.........................ที่กรรม ก่อนกาล
๏ หลักทาง สังคม.....................โสมม
มากอิง
หลักธรรม
ความจริง...................ยิ่งใหญ่ ไพศาล
ก่อกรรม์
อันใด..........................ไม่พ้น กลพาน
วัฏจักร
สังสาร...........................บันดาล สนองเอย ฯ
๖ มิถุนายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น