สนามหญ้าหน้าบ้าน : กลอนแปด

สนามหญ้าหน้าบ้าน : กลอนแปด

๏    สนามหญ้า หน้าบ้าน ของฉันนี้................แม้พื้นที่ มีน้อย ด้อยสีสัน

สิ่งประดับ สรรพผอง บกพร่องพรรณ...............แสนธรรมดา สามัญ กว่าบ้านใคร(พรรณ=ชนิด)

๏    แต่ดูดี ปรีดา ที่สะอาด.............................คอยเก็บกวาด วัชพืช ยึดอาศัย

หมั่นรดน้ำ บำรุง ปรุงแต่งใบ..........................จึงไฉไล ทุกครั้ง ที่นั่งมอง

๏    อุปไมย อุปมา ชีวาฉัน.............................แม้สามัญ (แต่)วันคืน รื่นสนอง

ด้วยสุจริต กิจกรรม์ ธรรมครรลอง...................คอยสอดส่อง ศึกษา สัจจาจิณ(สัจ+อาจิณ)

๏    กุศลสรร จรรยา ปฏิบัติ............................อาจารวัตร รัถยา รักถวิล(รัถยา=ทางเดิน)

อุตสาหะ ทำมา เพียรหากิน..........................ถึงทรัพย์สิน มีด้อย มิน้อยใจ

๏    สมาทาน สันโดษ บทบัญญัติ....................มัธยัสถ์ สัตย์ซื่อ ถือนิสสัย(สันโดษ=พอใจเท่าที่มี-หาได้)

รู้จักเก็บ จักออม พร้อมรับภัย.........................สุดวิสัย ภายหน้า ถ้าผจญ

๏    ไม่อวดมั่ง อวดมี สติแตก..........................รู้แยะแยก ประโยชน์-โทษ-เหตุ-ผล

ยกย่องที่ ความคิด-จิตใจคน..........................ไม่ใช่ทรัพย์-ยศยล ฉลจินดา

๏    มีน้ำใจ ให้ปัน ทานเสียสละ.......................รู้ภาระ หน้าที่ ไม่มิจฉา

ไม่เห็นแต่ แก่ตน ล้นอัตตา............................รู้คุณค่า ชีวิต และพิษภัย

๏    เท่าทันโลกย์ มายา-ค่านิยม.......................สลัดความ โง่งม อารมณ์ไหว

มิหลงตัว หลงตน กมลไกร............................มิเสียใจ ยามจาก พรากชีพเอยฯ

๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๘