คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก
: กลอนแปด
๏ ตะวันแหวก เมฆฝน
วิมลส่อง.............สาดแสงทอง ผ่องผัด พร้อมรัศมี
อโณทัย สายสุญ
พิรุณมี.......................นภาคลี่ พลันขจ่าง สว่างคราญ
๏ อายอวลชื้น รื้นไหล
ไล้ลูบแผ่ว...........ฝนหยุดแล้ว ฟ้ายัง เมฆพรั่งพล่าน
หมู่หอยทาก ค่อยสืบ
ค่อยคืบคลาน.........อาศัยร่ำ สำราญ ในบ้านคน
๏ บ้านออกกว้าง บางที่
พอมีแบ่ง...........ไม่ถือว่า มาแย่ง แกล้งกลั่นพ้น
ยามเดินไป เดินมา
ระวังตน....................อย่าเดินบน ร่างหอย ถ้อยพาที
๏ ถือโอกาส ศึกษา
ชีวาหอย.................มีไม่บ่อย มาใกล้ ได้เท่านี้
ออกพรรษา ลาโรง
คงจรลี.....................สู่พงพี ผืนป่า สุขารมณ์
๏ รู้จักหา (ที่)อาศัย
ให้เย็นอยู่...............อย่าเป็นผู้ กลืนกล้ำ ความขื่นขม
ถูกกดขี่
ข่มเหง มิเกรงกรม.....................เร่งระดม แรงฤดี ลี้หลบภัย(กรม=ตรม)
๏ คนใจดำ ใจร้าย อย่าหมาย(เป็น)มิตร....คนระยำ
อำมหิต อย่าชิดใกล้
คนโอบอ้อม อารี
มีน้ำใจ........................จึงสมควร สรวลให้ สายสัมพันธ์
๏ ถึงคับที่ อยู่ได้
ไม่ลำบาก...................แต่คับใจ อยู่ยาก ถางถากสันติ์
ปัจจัยสี่ บางที
มิสำคัญ..........................เท่าฤทัย หมายมั่น สุขจรรโลง
๏ อยู่เคียงคน สาไถย
ใจเหินห่าง............ฤามิต่าง ข้างกาย ผีตายโหง
ตัวคนเดียว ดีกว่า
จะอยู่โยง....................กับคนที่ ขี้โกง โล่งอกเอย ฯ
๗ ตุลาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น