บุญเป็นที่พึ่ง : กาพย์สุรางคนางค์๒๘
๏ ....................................มืดฟ้า
มัวดิน
อรุณ
สูรย์สิ้น.......................ยินเพียง เสียงฝน
รุ่งสาง
ร้างหาย....................สายสี รุจิจล
มองดู
ภูวดล.......................มืดมน (ปาน)สนธยา(ภูวดล=แผ่นดิน,โลก)
๏ ....................................พิรุณ
พิไล
สุทธะ
ละไม........................สดใส อุษา
หล่อเลี้ยง
ชีวัน....................รังสรรค์ โลกา
ไม่มี
ทีท่า...........................(ว่าจะ)ลำเลิก บุญคุณ
๏ .....................................การทำ
ความดี
เพราะรัก
ภักดี.......................เปรมปรีดิ์ ศรีสุนทร์
ศรัทธา
สาธุ..........................บรรลุ บริบุญ
สุขเคื้อ
เกื้อหนุน....................จรูญ จุนเจือ
๏ ......................................มิใช่
ใคร่อวด
ประชัน
ขันกวด......................อกุศล ล้นเหลือ
ยกตน
ข่มท่าน.......................คือพาล ว่านเครือ
บาปกรรม
ทำเกื้อ....................เถือคุณ สถุลคอน
๏
.......................................เว้นบาป สรรพา
สร้างบุญ
คุณบ่า......................มรรคา อดิศร
บุญเป็น
ที่พึ่ง..........................ซึ่งก่อ บวร
สุขยล
ผลย้อน........................สะท้อน คืนมา
๏ .......................................ทำดี
ได้ดี
ทั้งใน
โลกนี้...........................และใน โลกหน้า
ซื่อสัตย์
สุจริต.........................จำจิต นิตยา
ก่อกรรม
สัมมา........................ตราบชี วาเอย ฯ
๓ ตุลาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น