รู้เท่าทันคน : กลอนคติเตือนใจ
๏ ขอบฟ้า ขอบฟุ้ง..................เมฆมุง
รุงรัง บังสูรย์
ทิวา
อาดูร..............................อาพิล พอกพูน นภา(อาพิล=เศร้าหมอง)
๏ กระจัด กระจาย....................ขยาย
ไร้ขอบ รอบหา
เคลื่อนไคล
ช้าๆ.......................เมฆา มาคลาย เมื่อสายครัน
๏ แสงสอด ลอดสาด................เงาค่อย
ทอดกวาด พาดผัน
เปลี่ยนแปลง
แบ่งปัน.................ร่มเงา เท่ากัน มั่นมี
๏ แต่ความ เท่าเทียม................ปราศเปี่ยม
โลกา วิถี
คุณงาม
ความดี.........................ต่างมี ต่างมาน จรรยา
๏ อีกความ
ลำเอียง...................บ่ายเบี่ยง เลี่ยงหลัก ภักดิ์หา
พวกพรรค
รักพา........................เห็นแก่ อัตตา อาลัย
๏ ทุจริต มิจฉา..........................อุรา
มารยา สาไถย
อันธพาล
จัญไร..........................จิตใจ จึงชั่ว มัวมน
๏ พินิจ
พิเคราะห์.......................สืบเสาะ เจาะลึก ผนึกผล
รู้เท่า
ทันคน...............................รู้ท้น อกุศล กลลวง
๏ ประมาท มักง่าย......................มิวาย
ยุ่งยาก หนักหน่วง
กมล
คนปวง...............................มิล่วง สัตว์บรรพ สันดาน
๏ ถูกใจ
จะรัก............................ผิด(ใจ)จัก ประหัต ประหาร
อยู่เคียง
คนพาล..........................เปรียบปาน เคลียคลอ อสรพิษ
๏ หลีกให้
ไกลห่าง......................อยู่อย่าง ระวัง สร้างสิทธิ์
รักษา
ชีวิต..................................อย่าคิด อ่อนแอ แดดวง ฯ
๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น