ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
: โคลงสี่สุภาพ
๑. ลมหนาวพัดพาตแล้ว............แก้วสุดา
อรุณรุ่ง
อจลา.........................หมอกฟุ้ง(อจลา=แผ่นดิน)
เมฆบางพรางสุริยา..................ไม่หมด
ปรากฏรุจิราคุ้ง........................จรัสแจ้งแสงสูรย์
ฯ
๒.
อนาดูรเดือดร้อน..................ลมหนาว(อนาดูร=ไม่เดือดร้อน)
บรรดาคนหนุ่มสาว...................เร่าซื้อ
เครื่องตกแต่งกายราว................รักสนุก
เป็นสุขกับการรื้อ......................เสื้อผ้าใส่ประดอย
ฯ(ประดอย=ทำให้งามยิ่งขึ้น)
๓.พันธุ์พฤกษ์พลอยถึงหน้า.........ผลิ ดอก
ไม่มีใครมาบอก........................ไม่ช้า
กรรณิกาจะพลันพอก.................ผืนป่า
สะคราญสถานท้า.....................ทายฟ้าแดนสวรรค์
ฯ
๔. อากาศเปลี่ยนแปลงให้...........ระวัง
โรคภัยหลายประดัง...................ป่วยไข้
พยาธิสิบดบัง...........................ความสุข
ความทุกข์รุกรานให้...................ชีพไร้ราศี
ฯ
๕. กายีแกร่ง->แรงล้น................ฤทัย
จิตแกร่งแบ่งปันไป....................กายน้อม
สัมพันธ์กายกับใจ......................แนบสนิท
สัมฤทธิ์ชีวิตพร้อม......................ต่อสู้ชะตาตรำ
ฯ
๖. คุณธรรมกำกับให้...................ใจแข็ง
ความดีมีเรี่ยวแรง.......................ลึกล้ำ
ปัญญาพาพลิกแพลง..................เภทผ่าน
จรรยาปราการค้ำ........................ต่ำต้านมารผยอง
ฯ
๗. ธรรมย่อมรักษาผู้....................ประพฤติ
ความดีคือที่ยึด..........................เหนี่ยวไว้
เวรกรรมตามติดฮึด.....................ไป่ขลาด
ชีวาตม์มิปราศไร้(คุณธรรม)...........จากน้ำใจตน
ฯ
๑๗ ตุลามคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น