ธรรมชาติชีวี : กลอนคติชีวิต
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏ ฝนตก เอาตอน ก่อนรุ่ง................จรุง
อากาศ สะอาดเห็น
นาแล้ง ระกำ
ลำเค็ญ.......................ค่อยเย็น ขยับ ข้าว(ฟื้น)กลับคืน
๏ (ข้าว)ที่เริ่ม ออกรวง พวงใหญ่.......รอให้
สุกพรั่ง ทั่วทั้งผืน(นา)
มี(ฝูง)นก ผกผิน
กินกลืน..................ต้องฝืน เฝ้าไล่ ให้พ้นนา
๏ ศัตรู อยู่คู่
ชีวิต...........................(เห็นใคร)ดีกว่า จะคิด จ้องริษยา
(เห็น)ใครด้อย(กว่า)คอยชิน
นินทา.....เป็นกรรม ธรรมดา สามานย์ชน
๏ หมายเก็บ เต็มเม็ด เต็มหน่วย.........รุ่มรวย
ความคิด พิชิตผล
สมดั่ง ฤดี กี่คน
?.............................หลากล้น พลาดหวัง ซังกะตาย
๏ ธรรมชาติ ขาดแคลน แสนสลด.......ต้องอด ต้องทน
ด้นขวนขวาย
ผู้ที่ ปรีดา
รักสบาย...........................เกียจคร้าน บั้นปลาย (จะ)ทุรายทุรน
๏ เชื่อใจ ใครได้
ลำบาก...................โลกหลาก (ผู้)มักรอ โฉดฉ้อฉล
เห็นหน้า ตาดี
พิมล..........................ใจล้น โจรกรรม์ แจ้งมารยา
๏ สิ่งสรรพ ขับดัน
ชีวิต.....................เช่นฤทธิ์ สัญชาต ญาณปรารถนา
ประสม ปมสัตว์
อัตตา.......................แกร่งกล้า เกินกว่า จะท้าทาน ?
๏ จึงยล คนเป็น ส่วนใหญ่.................ชอบทำ
ตามใจ ให้เหิมหาญ
ไม่มี
จริยา อาจาร.............................คอยคัด คอยค้าน มานคะนอง(อาจาร=หลัก)
๏ ต่างคน ต่างสำ ความสุข................กระตุก
วิตก ตรึกบกพร่อง(สำ=ซับซ้อนกัน)
เห็นแต่ แก่ตัว
ทั่วตรอง......................มองข้าม ความเชื่อ เอื้ออารี
๏ เมตตา กรุณา ปรากฏ....................จะลด
จรดทุกข์ ทางสุขี
รสชาติ
อัศจรรย์ กรรม์ดี.....................สุทธี รสใด เทียบได้เอย ฯ(สุทธิ=แท้)
๒๑ ตุลาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น