นักเดินทางแห่งวัฏสงสาร
: กลอนคติเตือนใจ
๏ เดินทาง จนกระ
ทั่งเกิด................กำเนิด บนโลก ใบนี้
สังขาร สานสร้าง
ชีวี........................เป็นที่ ยึดทัศน์ อัตตา
๏ เพลิดเพลิน เผชิญ
ชีวิต................ประดิษฐ์ ประจัญ ปัญหา
สบทุกข์ สุขะ
เวทนา........................คืนวัน ผ่านมา ผ่านไป
๏ พบเจอ ความยาก ลำบาก..............ล้นหลาก
ประสบการณ์ ลานให้
เรื่องสนุก เริงร่า
สบายใจ...................เรื่องเศร้า ร้าวไหม้ หลายมี
๏ (เรื่อง)บีบคั้น บั่นความ
รู้สึก............ระลึก ใดเล่า เท่านี้
(เรื่อง)ผ่อนคลาย
ระหาย ฤดี...............กลับมี กำลัง วังชา
๏ หากมอง เหมือนการ
ท่องเที่ยว.......ให้เปลี่ยว เดียวดาย นักหนา
ผู้คน พ้นผ่าน
ไปมา..........................ชั่วครู่ ชั่วครา อาทร
๏ อาจยล คือการ ผจญภัย.................เร้าใจ
ร้ายซุ่ม รุมซ่อน
มิตรน้อย คอยหา
อาวรณ์....................ศัตรู สลอน รอบตน
๏ เฉกการ ท่องเที่ยว
ทั้งหลาย............สุดท้าย ต้องกราย จากพ้น
ของที่ ระลึก
ตรึกดล...........................กับตน ก็เพียง เวรกรรม
๏ เดินทาง มาทั้ง
ชีวิต.......................อ้างสิทธิ์ (ใน)อัตตา ระส่ำ
เมื่อจาก
พรากที่(อยู่)ประจำ.................เที่ยวตาม อำนาจ วัฏฏา
๏ เสบียง (มี)เพียงบุญ
พูนสม..............อุดม/แคลนขาด วาสนา
ขึ้นกับ (การ)ก่อกรรม
ทำมา..................ไม่น้อย/มากกว่า ชะตาเอย ฯ
๒๘ กันยายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น