ร่วมทางต่างทิศ : กลอนคติธรรม

ร่วมทางต่างทิศ : กลอนคติธรรม

๏    รุ่งศรี สุริยน.......................โผล่พ้น ขอบฟ้า พนาดร

เรืองแสง แรงซ่อน..................ค่อยร้อน ค่อนลาม ยามสาย

หลังเที่ยง (คน)เลี่ยงแดด.........เพราะแผด ผิวเผา เร่ากาย

แม้แต่ ตอนบ่าย......................มิคลาย ความร้อน ผ่อนปรน

๏    บ่ายสาม ยามสูรย์................อาดูลย์ รุนแรง แสงลด(อาดูลย์=เปรียบไม่ได้)

ทยอย ถอยถด........................ค่อยหมด พลัง พร่างผล

ยิ่งใกล้ สายัณห์......................ยิ่งยัง สีสัน ดาลดล

ท้องฟ้า ระคน.........................จวบจน คตา ราตรี(คต-=ถึงแล้ว)

๏    สูรย์ดวง เดียวกัน.................(แต่)มุ่งหัน ไปคน ละทิศ

ขึ้น-ลง ทรงฤทธิ์......................ประสิทธิ์ ต่างสรรค์ ปันสี

ยิ่งขึ้น ยิ่งร้อน..........................ยิ่งย้อน ลงเย็น เป็นมี

ใคร่ครวญ ถ้วนถี่.......................เสมือน ชีวี พิจารณ์

๏    ใจดวง เดียวแล....................แต่มุ่ง มั่นต่าง ทางทิศ

ทางหนึ่ง ทึ่งติด........................โลกีย์ จริต จิตหาญ

โลกธรรม นำทาง......................เสพ-สร้าง มายา อาการ

ล้มลุก คลุกคลาน......................สะท้าน สะท้อน รอนฤทัย

๏    ร่วมทาง (แต่)ต่างทิศ.............รานฤทธิ์ โลกีย์ ปรีชา

กิเลส ตัณหา............................ลดรา ขจิต พิสมัย(ขจิต=ตกแต่ง)

โลกุต ตรธรรม..........................น้อมนำ ธำรง ธงชัย

สะอาด สดใส...........................(คือความ)รู้สึก ลึกใน ใจตน

๏    มีไหม ใครบ้าง ?...................ที่เดิน สวนทาง สังคม

สุจริต ชิดชม.............................ภิรมย์ พสุ กุศล(พสุ=ทรัพย์สมบัติ)

อยู่เย็น เป็นสุข..........................ดับไฟ ไหม้ลุก กมล

พิสุทธิ์ หลุดพ้น.........................โฉดฉล มลทิน สิ้นเอย ฯ

๑ กันยายน ๒๕๕๗