น้ำตาลหนึ่งเม็ด : กลอนเจ็ด
๏ คนปรุง อาหาร น้ำตาลตัก.............พูนช้อน
(รีบ)ร้อนนัก มักร่วงหล่น
เล็กน้อย ร่อยนับ
สำหรับคน...............มิพอที่ มีผล (จึง)บ่สนใจ
๏ น้ำตาล หนึ่งเม็ด
ที่เล็ดลอด...........มดน้อย ค่อยดอด คาบเก็บไว้
หวนกลับ รังรี่
แสนดีใจ.....................ที่ได้ อาหาร เพื่อพันธุ์พงศ์
๏ คนรวย ล้นเหลือ เมื่อจ่ายจับ..........ไม่นับ
พาที (เหมือน)เรื่องขี้ผง
(เงิน)ละลาย
หายวับ กลับดำรง...........มั่นคง ฐานะ พสุนอง(พสุ=สมบัติ)
๏ กินทิ้ง กินขว้าง คล้ายล้างผลาญ......สนุก
สนาน ศานติ์สนอง
กระทำ ตามใจ
มิไตร่ตรอง..................ข้าวของ เครื่องใช้ ไร้จำเป็น
๏ โฉบเฉี่ยว เที่ยวทาง ต่างประเทศ......แค่เศษ
เงินหาญ สำราญเห็น
โรงแรม ห้าดาว
ราวกับเป็น..................ของเล่น ของส่ำ คนร่ำรวย
๏ ที่ดิน ถวิลหา
ซื้อมาเก็บ..................เพชรทอง ส้องเสพ ปานเทพท่วย(ท่วย=หมู่,เหล่า)
สัตว์เลี้ยง เพียงพร่ำ
เพลินอำนวย..........เครื่องช่วย ประดับ ปรับบารมี
๏ ในขณะ ที่คน ล้นโลกหลาก..............อดอยาก
บากยัน ผ่านวันนี้
อนาคต หมดไร้
เหมือนไม่มี..................ขาดที่ อาศัย ใช้ทำกิน
๏ ว่างเปล่า ข้าวหุง
เครื่องนุ่งห่ม...........ทุกข์ตรม ทุกตื่น วันคืนสิ้น
ที่ยืน ยังไร้
ใช้ชีวิน..............................ที่ดิน อย่าหวัง ดั่งฝันไป
๏ ร่วมโลก ร่วมคน
รวย-จนคู่................(แต่)ต่างคน ต่างสู่ อยู่อาศัย
ต่างมี ชีวิต
และจิตใจ...........................(แต่)ตัวใคร ตัวมัน นิรันดร ฯ
๑๖ กันยายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น