ตามรักษาจิต : กาพย์ฉบัง ๑๖
๏ ฝนตกตลอดทั้งคืน............เช้าช่างแช่มชื่น
เย็นชื้นอิ่มอายหมอกฝน
๏ เมฆบางยังครองนภดล.............บังแสงสุริยน
ยังผลไพรครึ้มซึมเซา
๏
สกุณาออกมาขับเกลา.............บทเพลงเร่งเร้า
ให้เช้าวันใหม่ใสสดศรี
๏ กิ่งใบอุ้มน้ำฝนมี............พฤกษาขจี
โน้ม
หาธรณีทิพวัน(วัน=ป่าดง)
๏ กรวดหินดินมีสีสัน............งดงามอร่ามพรรณ
ต่างกับวันวานอันแห้งร้อน
๏ หลายวันไร้ฝนชลธร............ไพรหินดินดอน
ร้อนอบรบเร่าเช้าเคล้าค่ำ
๏ หากใจไปผูกประจำ............กับอากาศกรำ
คงต้องลำเค็ญมิเว้นไหว
๏ ชีวิตหาผิดแผกไกล.............สังคมรอบไซร้
วุ่นวายไม่แน่ไม่นอน
๏
ผิปล่อยใจไปผูกป้อน.............คงต้องเดือดร้อน
มีแต่ทุกข์ย้อนบั่นทอนทิต(ทิต=รุ่งเรือง)
๏
จงตามดูแลรักษาจิต.............กุศลเน้นเป็นนิตย์
ปิดป้องไม่ข้องโลกธรรม
๏ แม้ได้ดีมิเริงร่ำ..............เสียไม่ระกำ
ทำไม่ยินดียินร้าย
๏ ละอภิชฌาทั้งหลาย.............โทมนัสทลาย
ในโลกเสียได้สบายดี
ฯ
๗ สิงหาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น