ช่างน่าอัศจรรย์ :
กลอนสะท้อนสังคม
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏.........................................อัศจรรย์ ช่างน่าอัศจรรย์
คนคิดสู่
ดูถูกกัน.....................เพียงพัสตร์ภัณฑ์ ไม่ทันสมัย
ขาดเครื่อง
ประเทืองประดับ......เพชรพลอยทับ ทิมอุไร
ไม่แต่งหน้า
น้ำปรุงไม่ใส่..........ขี้ปากใคร ได้นินทา
๏..........................................อัศจรรย์ เป็นเรื่องอัศจรรย์
เอานามะ
สถาบัน....................มาแบ่งชั้น การศึกษา
เอาชื่ออ้าง
ต่างประเทศ............จัดประเภท ปริญญา
เอาตำรับ
สรรพตำรา................อวดอัตตา ปัญญาตน
๏..........................................อัศจรรย์ นี่ก็อัศจรรย์
การลงโทษ
กฎลงทัณฑ์...........ไม่สัมพันธ์ กรรม์ชั่วฉล
มีเงินหา
ตุลาการ.....................ก็บันดาล พานพิมล
จึงมีแค่
คนยากจน....................ที่ไม่พ้น โดนโทษจำ
๏...........................................อัศจรรยั มันช่างอัศจรรย์
ข้าราชการ
ก้าวหน้ากัน.............ด้วยสัมพันธ์ ฉันท์อุปถัมภ์
คอยเลียแข้ง
แย่งเลียขา...........คือมรรคา เจริญเชิญจำ
ถูกต้อง-ดี
มิต้องทำ.................หากนำทัศน์ ขัดใจนาย
๏.........................................อัศจรรย์ บ้านเมืองอัศจรรย์
ประชาธิปไตย ใดกัน
?.............คะแนนเสียงนั้น มีไว้ขาย
นักการเมือง
มีไว้ซื้อ................พรรคพวกในมือ มากมาย
เป็นรัฐมนตรี
สบาย..................ไม่มุ่งหมาย สามารถมี
๏.........................................อัศจรรย์ สุดที่อัศจรรย์
คนยอมรับ
คอรัปชั่น................ถ้าแบ่งฉัน สรรเสริญศรี
บ้านเกิดเมืองนอน
ฉิบหาย........จะละอาย แม้น้อยไม่มี
พวกเดน
เป็นใหญ่ได้ดี.............บีฑาทำ บำราบไทย
๏.........................................อัศจรรย์ ผู้คนอัศจรรย์
ไม่รู้ตัว
มัวเมามัน....................วัตถุอัน หลงทันสมัย
แต่ปล่อยปละ
และละเลย..........ความเคยชิน จินดาใจ
เสมือนกับ
นับย้อนไป...............อาศัยถ้ำ ดึกดำบรรพ์ ฯ
๓ พฤษภาคม ๒๕๕๖..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น