ไม่มีดอกไม้
ที่ไร้รอยด่าง : วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
(ละเลยฉันทลักษณ์)
๏ ไม่มี
ดอกไม้ .............ที่ไร้ รอยด่าง
กลีบขอบ
บอบบาง............ท่ามกลาง พนาศัย
ดินฟ้า
อากาศ..................ธรรมชาติ กว้างไกล
ลมวน
ฝนไหว..................ไม่แน่ ไม่นอน
๏ ดอกตูม
อูมเต่ง...........บานเบ่ง ลำดับ
กลีบซ้อน
ย้อนซับ.............ถูกพับ ทับผ่อน
บรรจง
บรรจบ...................แทรกซบ ทบทอน
วิญญาณ์
อาทร.................ก่อนเบ่ง เปล่งบาน
๏ โดนแผด
แดดเผา........กลีบเบา เร่าร้อน
น้ำเลี้ยง
เพี้ยงพร................พ้นผ่อน ร้อนผ่าน
สูรย์ส่อง
ผ่องสี..................โสภี มีพาน
เติบใหญ่
ไต่ต้าน................ตามกาล เวลา
๏ ลมฟ้า
มรสุม...............โชกชุ่ม ลุ่มฝน
สาดจัด
ซัดจน...................กิ่งต้น ใบถลา
แทกรึ้ง
ทึ้งเร้า...................แทบเฉา ชีวา
ก้านรอน
อ่อนล้า................ลมคลา ฝนไคล
๏ แมลงสัตว์
กัดกิน.........กลีบวิ่น บิ่นแหว่ง
มั่นคง
ไม่แคลง.................ตูมแผลง แปลงผาย
ค่อยคลี่
ผลิคลาน..............เบ่งสะคราญ บานขจาย
ดอกงาม
ยามสยาย............โลกได้ ชื่นชม ฯ
๒๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น