ขอฝากหัวใจ : กลอนสุภาพ (กลอนเจ็ด)
๏ ขอฝาก หัวใจ ไว้กับฟ้า....................เพราะว่า คราใด
ใจหม่นหมอง
ได้เห็น ฟ้าสวย
ช่วยประคอง....................ผ่อนคลาย ไร้พร่อง ข้องละไม
๏ ขอฝาก หัวใจ ไว้กับสินธุ์..................ใจถวิล รินเว้า
เข้าร่วมไหล
ล่องป่า ฝ่าดง
เที่ยวพงไพร......................ท่องไป ทั่วหล้า ธรณิน
๏ ขอฝาก หัวใจ ไว้กับศิลา...................ใจข้าฯ ใคร่แกร่ง
แข็งปานหิน
ปัญหา อุปสรรค
หนักชีวิน........................ฝ่าสิ้น คิ่นสันติ์ จรัลจร
๏ ขอฝาก หัวใจ ไว้กับลม.....................ปานพรม ชมฟ้า ประภัสสร
พาหลบ ภพหล้า
พานอมร........................สิงขร ก้อนเมฆ เฉกเทวา
๏ ขอฝาก หัวใจ ไว้กับธรรม...................โปรดนำ สัมโพ ธิสิกขา
ชื่นจรรย์ บรรเจิด
เกิดปัญญา.....................ช่วยพา ข้าฯพ้น วัฏฏ์วนเวียน
๏ ขอฝาก หัวใจ ไว้กับดิน......................ชีวิน สิ้นวัย ใจเสถียร
มุ่งทำ ความดี
มีพากเพียร..........................เพื่อเปลี่ยน ชีวา เป็นค่าคุณ
๏ ขอฝาก หัวใจ ไว้กับกลอน..................อาทร อ่อนไอ ไล้ใจอุ่น
ร้อยพจน์ รจนา
รมย์ละมุน.........................การุญ สุนทร ซอนสุขเอย ฯ
๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น