๏ โลกเรานี้ มี(ความ)มืด-(ความ)สว่าง..........................อยู่ระหว่าง กลางเวหน
พึ่งพาแรง แสงสุริยน.............................................ส่องพิมล ขับ(ไล่)อนธการ
๏ โลกใบนี้ มี(ความ)ดี-(ความ)ชั่ว................................ปรากฏทั่ว ทุกสถาน
มีปราชญ์ชน-คนสามานย์.......................................เคล้าคละกาล คานเวลา
๏ ไม่มีใคร ไม่เคย(ทำ)ผิด(พลาด)...............................(แรก)เริ่มชีวิต ล้วนมิจฉา(ใครเกิดมาก็รู้ผิดชอบชั่วดี?)
เด็ก(ทุกคน)ต่างมี อวิชา........................................บิดรมารดา พาเรียนรู้
๏ หาก(เด็ก)ได้พ่อ แม่โง่เขลา.....................................(เด็กย่อม)ปัญญาเบา โง่เขลาคู่
(ใคร)ได้พ่อแม่ (เป็นคน)เก่งแลดู(ดูแล)...................ย่อมเป้นผู้ รู้วิชา(มีสติปัญญา)
๏ (ที่)สำคัญใคร เข้าใจจิต?.........................................ล่วงรู้ผิด พลาดมิจฉา
อันรึงรัด ล้อมอัตตา..............................................ทำ(ให้เป็นคน)ชั่วช้า โฉดสามานย์
๏ เห็นมลทิน (ใน)จินดาถ้วน........................................มิเรรวน ปรวนแปรหาญ
(มุ่ง)ขจัดอาสวะ ปฏิญาณ(ตน)...............................กระทำการ อย่างชาญชัย
๏ พัฒนาตน พ้นทางผิด..............................................จนสัมฤทธิ์ พิสมัย
บ่ยืนย่ำ อยู่(ระดับเดิม)ร่ำไป...................................ผลบั้นปลาย ย่อมได้ดี
๏ เป็นปราชญา ผู้หายาก.............................................มีน้อยมาก ในโลกนี้
เพราะส่วนใหญ่ ไผอัปรีย์.......................................มักกาลี ชั่วชีวิน(ไผ=ใคร)
๏ (เรียกว่า)ผู้มืดมา สว่างไป........................................ควรหรือใคร ใคร่ติฉิน(ว่าเคยโง่ เคยทำผิดพลาดฯลฯ)
ผู้พาตน พ้นราคิน.................................................คือโศภิน วิญญูเอยฯ
๓๐ เมษายน ๒๕๖๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น