ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันพุธที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2564

เจ้าบุญทุ่ม : กลอนคติเตือนใจ



เจ้าบุญทุ่ม : กลอนคติเตือนใจ


    เมื่อรัชนี มีฝน เหมือนมนต์สั่ง.................................กบเขียดร้อง ก้องดัง ฟังเสียงสุนทร์

ครื้นเพลงขับ หลับกล่อม น้อมละมุน.....................รู้สึกอุ่น อบใจ สบายฤดี


    ตกย่ำเย็น เป็นยาม ไปตามหา................................วรเจตน์ เมตตา บุญญาศรี

ให้อาหาร แมวหมา วัดวามี..................................แต่วันนี้ กลีเข้า เกิด(เรื่อง)เศร้าซม


    ลูกแมวป่วย ช่วยลง คงไม่ไหว...............................เจ็บป่วยไข้ หลายตัว หัวใจขม

ขืนส่งไป ให้หมอ ล่อทรัพย์จม.............................แมวก็ตาย(เงินก็เสีย) ขยายตรม กรมกรอมจินต์*

 

    การทำดี ต้องมีกรอบ ที่ชอบธรรม...........................หาก(ทำ)ถึงจน คนระกำ ก็ทรามสิ้น

(ทำ)แค่พอดี มีขอบเขต เมตตาริน........................ทรงชีวิน สินทรัพย์ใช้ ไม่ขาดแคลน


    การทำบุญ บริจาค อย่าอยากให้.............................จนสิ้นไร้ ไม้ตอก ยอกทรวงแสน

ถึงมุ่งหมาย ไปสวรรค์ วิมานแมน.........................ก็อย่าลืม โลกแร้น แค้นปัจจุบัน

 

    ชีพดำรง ประสงค์ไซร้ อาศัยทรัพย์.........................กิน-ใช้สรรพ หลับนอนฯลฯ ยากผ่อนผัน

แม้นเจ็บไข้ ไม่สบาย ไร้เงินพลัน.........................อาจถึงครา อาสัญ สวรรค์พัง

 

    อย่าเป็นเจ้า บุญทุ่ม จนลุ่มหลง..............................ทำบุญทาน ต้องบรรจง พะวงหลัง(อนาคต,ความเหมาะสม)

โบสถ์-กุฏิ์เพรา ราวมหา ราชวัง...........................พระเณรดั่ง เทวดา อย่าหาดล


    วัดร่ำรวย หลายร้อย หลายพันล้าน.........................แต่ชาวบ้าน(ที่ทำบุญ) จนปานหมา ข้างถนน

สำนึกเอก อุเบกขา ผลานนท์..............................พึงตั้งตน บนวิถี สุขีเทอญฯ


๒ มิถุนายน ๒๕๖๔


*แมวหมาที่คนแอบนำมาทิ้งวัดในแต่ละปีมีจำนวนมาก ถ้าไม่เจ็บป่วยล้มตายคงล้นวัด ใครจะเลี้ยงไหว?

เท่าที่ผู้เขียนมีประสบการณ์มา สัตวแพทย์ส่วนใหญ่คิดค่ารักษาพยาบาลแบบที่คนจ่ายเงินต้องสะดุ้ง ใครยากจนอย่ามาใกล้

เช่น 2 เดือนที่ผ่านมา จ่ายค่ารักษาแมวใหญ่ 1 ตัว ลูกแมว 3 ตัว ป่วยตัวละ 1 ครั้ง หมดเงินไปเกือบ 2 หมื่นบาท ลูกแมวก็ยังตายไป 1 ตัวเพราะความชุ่ยของสัตวแพทย์ที่คิดเอาแต่เงิน.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น