พึ่งพระไปซะทุกอย่าง : กลอนสะท้อนสังคม

พึ่งพระไปซะทุกอย่าง : กลอนสะท้อนสังคม

๏    ฝนไม่ ตกต้อง ตามฤดู........................................กินอยู่ ยากแค้น แสนเคืองเข็ญ

ข้าวตาย คานา น้ำตากระเด็น............................มิเห็น ทางออก ย้อนยอกยล

๏    ชักชวน กันมา ขอพระช่วย...................................เนื่องด้วย บัดนี้ บ่มีฝน

อาราธ (ธะ)นา พระสวดมนต์............................หวังดล บันดาล ประทานพิรุณ

๏    อกหัก ร้องไห้ รี่ไหว้พระ......................................รดน้ำ มนต์ซะ จะเอื้อหนุน

คนรัก หวนคืน รื่นละมุน...................................สมบูรณ์ สุนทร พรประไพ

๏    ลืมกระเป๋า สตังค์ ยังวอนพระ................................โปรดเพ่ง ตบะ(นั่งทางใน) ช่วยหาให้

ของโดน ปล้นชิง พึ่งพิงใคร?............................พึ่งตำรวจ ปวดใจ ไม่นำพาฯลฯ

๏    (ค่านิยม)พึ่งพระ สะท้อน ความอ่อนหัด...................มโนทัศน์ อัดอั้น ด้วยตัณหา

โมหะ จริต อวิชชา..........................................ไม่มี ปัญญา ประภากร

๏    มีธรรม มีตน เป็นที่พึ่ง.......................................ลึกซึ้ง พระธรรม คำสั่งสอน

พิสุทธิ์ อุตสาห์ อย่าอาวรณ์...............................(หยุด)ปลิ้นปล้อน ซ่อนเงื่อน เถื่อนคดจินต์

๏    เริ่ม(ต้น)จาก สัมมา สะอาดคิด...............................ก่อกรรม สุจริต เป็นนิจสิน

พยายาม ทำดี ชีวาชิน......................................นึกถวิล ศีลธรรม น้อมนำทาง

๏    ผู้นำ ประเทศ ที่เจตนา.........................................จะแก้ ปัญหา จงสะสาง

ความผิด มิจฉา ลดละวาง..................................หยุด(ทำ)ชั่ว เป็นตัวอย่าง กระจ่างตา

๏    เคารพ กฎหมาย ใช่เหยียบย่ำ................................การทำ ตามใจ จะกลายปัญหา

(หาก)บริหาร ตามกฎ กติกา...............................ไม่ต้องมา ขอพร (เดือด)ร้อนพระเลยฯ

๒๙ สิงหาคม ๒๕๖๒