ตราบที่ชีวิตยังมีลมหายใจ : กาพย์ฉบัง๑๖
๏ เสียงกบร้องขับรับฝน.......................โดดเดี่ยวเดียวดล
ชวนฉงนสนเท่ห์เวทนา
๏ (ที่นี่)กลางเมืองมิใช่กลางป่า......................ท้องไร่ทุ่งนา
ไม่รู้ว่า(กบตัวนี้)มาจากไหน?
๏
ขับร้องก้องอย่างตั้งใจ......................สื่อสารถึงใคร?
ท่ามกลางสายฝน(กลางดึก)อนธการ
๏
(แม้)ไร้เสียงสนองรับขับขาน.....................มิทำให้การ
มุ่งมั่นสร้างสรรค์ลาญลง
๏
กบตัวน้อยด้อยพันธุ์พงศ์.....................แต่ไม่ใหลหลง
ทะนงพิสุทธิ์จุดหมาย
๏
มิครณาว่าจะเดียวดาย....................โชคมีดี-ร้าย
ท้าทายโลกธาตุ-วาสนา
๏
(จง)เสริมความผ่องใสในมนา.....................เพิ่มพีทวีค่า
ทุ่มเทเวลาอย่าอ่อนไหว
๏
อุกฤษฏกรรม(ย่อม)สำเร็จด้วยใจ.....................มั่นคงจรรโลงไกร(อุกฤษฏ์=สูงสุด)
ไม่ระย่อต่ออุปสรรคขวากหนาม
๏
การ(อดทน)อุตสาหะพยายาม.....................คือสิ่งสวยงาม
แม้(จะ)ล้มเหลว(ถูก)เหยียดหยามก็ตามที
๏
ยืนหยัดศรัทธาทำหน้าที่......................ตราบเท่าชีวี
ยังมีลมหายใจเทอญฯ
๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น