ความเจ้าชู้คู่กับกวี? : กลอนคติสอนใจ

ความเจ้าชู้คู่กับกวี? : กลอนคติสอนใจ

๏    กวี ต้องขี้เมา และเจ้าชู้......................................เป็นผู้ มุสา อัชฌาสัย

กลิ้งกลอก หลอกลวง ดวงหทัยฯลฯ...................ใครๆ ชอบอ้าง สร้างภาพปอง

๏    คงเพราะ ติดภาพ สุนทรภู่...................................ศรีปราชญ์ กันอยู่ รับรู้พร่อง

ใครจะ เจ้าชู้ อย่าดูมอง....................................แค่คล่อง กรองกานท์ งานกวี(กานท์=บทกลอน)

๏    คนเรา จะเจ้าชู้ อยู่ที่ใจ.......................................เหลวไหล ใคร่รัก มักมากชี้

ราคะ จริต แรงฤทธี.........................................ไม่มี ศีลธรรม กำกับกมล

๏    ปล่อยใจ ไปตาม กามประสงค์..............................ลุ่มหลง ราคี ฤดีฉล(ไม่ซื่อสัตย์)

ค่านิยม เจ้าชู้ คู่จิตคน......................................สัปดน ไม่(แตก)ต่าง ทั้งหญิง-ชาย

๏    (เมื่อความ)เจ้าชู้ คู่(ความมี)วิชา วาทศิลป์..............ร้อยลิ้น ร้อยเล่ห์ เสน่ห์หลาย

(ยิ่งมี)รูปงาม สำอาง (สามารถ)สร้างอุบาย...........หลอกใคร ได้ง่าย ให้สัมพันธ์

๏    บทกวี ก็แค่ (สื่อ)แพร่คารม..................................ระบาย อารมณ์ พรมเพ้อฝัน

แต่การ แต่งกวี ให้ดีนั้น....................................ต้องเชี่ยวชาญ+มี(สติ)ปัญญา+วิชาการ(อักษรศาสตร์)

๏    ความจริง สิ่งที่ นิยมกว่า......................................และง่ายกว่า แต่งกวี พิษฐาน

คือร้องรำ ทำเพลง เปล่งเสียงพาน......................ทุกพารา สาธารณ์ บันเทิงทำ

๏    บทกวี ก็เพียง (คำที่มี)เสียงไพเราะ........................จังหวะเสนาะ เหมาะสม ภิรมย์พร่ำ

ชุมชุก ถูกใช้ ในกิจกรรม...................................ต้องการคำ อำมฤต วิจิตรเอยฯ

๑๘ สิงหาคม ๒๕๖๒