สัตว์มนุษย์/สัตว์ประเสริฐ
: กลอนคติเตือนใจ
๏ คุณค่า
ของคน..................................เริ่มต้น จากทรวง ดวงจิต
คุณธรรม
ความคิด......................(ความมี)ประสิท ธิภาพ เหตุผล
ทักษะ
ความสามารถ...................ความเฉลียว ฉลาด อาจดล
งานการ
ล่วงพ้น.........................บรรลุผล สัมฤทธิ์ พิชิตชัย
๏ อารมณ์
ของสัตว์...............................อุบัติ คล้อยตาม สิ่งเร้า
ความรู้สึก
(ของ)คนเรา................เอาแน่ เอานอน ไม่ได้
ปัจจุบัน
ยินดี.............................ประเดี๋ยวมี โอกาส เปลี่ยนไป
ตามเหตุ
ปัจจัย..........................เอา(แน่)อะไร กับจิต ใจคน
๏ เมื่อใคร
ได้เกิด.................................กำเนิด ในร่าง มนุษย์
ฤดี
บริสุทธิ์...............................ประดุจ ผ้าขาว ชน(ชอบ)กล่าวล้น
แต่ใน
ความ(เป็น)จริง.................(ตราบที่)ยังทิ้ง สัตว์วิสัย ไม่พ้น
สัญชาต
(ตะ)ญาณยล.................คือมล ทิน(แห่ง)สัตว์ อัชฌา
๏ หากแม้
ไม่มี.....................................ศีลธรรม กำกับ บังคับจิต
ควบคุม
ความคิด........................คนจะ ประกฤต แต่ตัณหา(ประกฤต=ทำ,ทำมาก)
ขาดการ
อบรม...........................(อย่าง)เหมาะสมไร้ ก็ไม่ พัฒนา
เสมือน
สัตว์ป่า...........................ก่ออาช (ชะ)ญากรรม ตามใจ
๏ เป็นสัตว์
มนุษย์................................หากยัง ไม่หลุด พ้นกิเลส
(จนกว่าจะ)อุตสาหะ
ปฏิเสธ..........คุมเจต โศภิน สิ้นสาไถย
จึงถือ
กำเนิด.............................เป็นสัตว์ ประเสริฐ เพริศพิไล
บริสุทธิ์
ผ่องใส...........................สว่าง ไสว ในโลกเอยฯ
๑๒ สิงหาคม ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น