บันทึกภาพธรรมชาติ :
กลอนเปล่า
๏ ได้ใกล้ชิดธรรมชาติที่บริสุทธิ์
เป็นความสุขของสิ่งมีชีวิตทั้งมวล
ธรรมชาติเปรียบเสมือนแม่
มีแต่ให้อย่างไม่ผันผวน
ปัจจัยในการดำรงชีวีมิให้เซซวน
ล้วนอาศัย และได้จากธรรมชาติ
๏ การถ่ายภาพเป็นกิจกรรมที่สนุก
คือความสุขของคนที่รักในศิลปศาสตร์แขนงนี้
การได้ไปเยือนสถานที่ และได้ถ่ายภาพเก็บไว้
สร้างความรู้สึก
เหมือนได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติยิ่งกว่าเดิม
เหมือนได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติยิ่งกว่าเดิม
๏ แต่การถ่ายภาพให้สวยงาม
ต้องมีกรรมวิธีและสมาธิ
ราวกับความเชื่อมโยงระหว่างเรากับธรรมชาติ
เกิดการสะดุดและขาดหาย
เพราะเพ่งความสนใจไปที่จอภาพ ปุ่ม และการปรับค่าต่างๆมากมาย
จนกว่าจะได้ถ่ายภาพ
ความคิดเกิดวุ่นวายอย่างไม่รู้ตัว
๏ วางกล้องถ่ายรูปลง
ละความสนใจไปจากกรอบแคบๆ
ใช้สายตาโฟกัส ไปทั่วทั้งธรรมชาติที่แท้จริง
พบกับภาพของสิ่งที่ กว้างกว่า-สูงกว่า-ลึกกว่า
แล้วปล่อยให้หัวใจเสพความสุนทรีย์
ด้วยลมหายใจที่สงบ
๏ แสงสรีย์ที่แปรเปลี่ยนไปตามเวลา
กลิ่นหอมของป่า หญ้าและพื้นพิภพ
เสียงนกที่เพรียกหากัน
จากพุ่มไม้ ชายป่า ณ ริมขอบฟ้า
ผิวกายได้สัมผัสกับความเคลื่อนไหวของอากาศ
ล้วนเป็นสมบัติทางธรรมชาติ
ที่ไม่อาจเก็บเอามาใส่ไว้ในรูปภาพใดๆ
๏ ดังนั้น
การถ่ายภาพสวยงามเก็บไว้มากๆ
ก็อาจไม่ใช่ทรัพย์สมบัติอันวิเศษ อย่างที่หลายคนชอบครวญใคร่
การบรรจงเก็บความประทับใจ
ใส่ไว้ในความทรงจำของตัวเรา
วิธีนี้ต่างหากเล่า
ที่เป็นการบันทึกภาพธรรมชาติที่สมบูรณ์แบบ
ได้ครบถ้วนอย่างแท้จริงฯ
๓๐ เมษายน
๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น