ดูถูกตัวเอง : กลอนคติสอนใจ
๏ ทำ(อะไร)แค่สัก มักง่าย
ไม่คำนึง................สิ่งควรพึง พินิจ ประสิทธิ์ผล
ก็มิต่าง ดั่งการ
ประมาณตน...........................ว่าเป็นคน จนปรับ อับปัญญา
๏ ทำแค่ขอ ไปที
อาชีวะ...............................ย่อมยากจะ ประสบ พบ(ความ)ก้าวหน้า
ทำเช้าชาม
เย็นชาม
ตามตำรา......................พอให้หมด เวลา มิปรารมภ์
๏ ไม่ทุ่มเท ฤดี
พิถีพิถัน................................อย่าหมายมั่น งานเลิศ ประเสริฐสม
คนฉลาด อาจพาโล
แลโง่งม.........................หากเพาะบ่ม เกียจคร้าน งานกระทำ
๏ ไม่ซื่อสัตย์ มนัสคุด
ทุจริต...........................เอาแต่คิด เอาเปรียบ(เขา) ว่าเฉียบขำ(ขำ=งาม)
โอกาสหา ทางสาไถย
ไร้คุณธรรม...................ย่อมระยำ ดำรง บ่งอัตตา
๏ (เท่ากับ)ประจานตน คนสถุล
ด้อยคุณภาพ......บอกให้ทราบ บาป-ชั่ว ไปทั่วหล้า
คนรู้เข้า เขาดูแคลน
แร้นศรัทธา......................คนไร้ค่า ไร้สามารถ อนาถมี
๏ ยังไม่ทัน
จะทำ(อะไร)ก็กำสรด.....................แรงใจหมด วิปโยค เศร้าโศกศรี(กำสรด=เศร้า)
(เท่ากับ)ดูถูกตน
คนไร้ อะไรดี........................มือเท้ามี เหมือนงอ เพราะท้อใจ
๏ เพียรพยายาม สุดความรู้
ความสามารถ...........อย่าประมาท อัตตา พาเลื่อมใส
ศักยภาพ ของเรา
มีเท่าไร..............................ทุ่มทำให้ ที่สุด อุตส่าห์การ
๏ พึงพอใจ ในชีวาตม์
กรรตุผล........................ภูมิใจตน คนประเสริฐ เลอเลิศขาน(กรรตุ=ผู้ทำ)
ชีวิตสู้ อยู่ยง
คงสะคราญ.................................มีวิจา รณญาณ ชั้นยอดเอยฯ
๒ เมษายน ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น