โลกนี้จึงมีความรัก : โคลงสี่สุภาพ
๑.
เห็ดราแค่จำต้อง...........................อาศัย
พึ่งสปอร์เป็นปัจจัย.........................แพร่เชื้อ(สาย)
ลมพัดล่องลอยไป..........................ก่อเกิด
เพริศเผ่าพันธุ์อันเอื้อ.......................ไร้เพศบัญชาฯ
๒.
แต่บุษบาต่างใช้............................เกสร
เป็นพัฒนะอุปกรณ์..........................พันธุ์สร้าง
เพิ่มพฤกษาพนาทร........................โลกทั่ว(พนาทร=พน+อาทร)
ปราศจากหัวใจอ้าง.........................รู้สึกรู้สาฯ
๓.
แต่ทว่าสัตว์ชั้นสูง..........................อาศัย
ความสัมพันธ์กาย-ใจ......................ซับซ้อน
มากกว่าทำอย่างไร.........................ลูกเกิด
ยังประเสริฐยอกย้อน.......................รัก-เลี้ยง-ดูแลฯ
๔.
เพื่อแพร่สืบทอดพ้อง.....................เผ่าพันธุ์
สัตว์(ชั้นสูง)พึ่งกันและกัน................ชิดใกล้
ปัจจัยคงชีวัน.................................ปันแบ่ง
แลแข่งขัน(กัน)เพื่อให้.....................เชื้อสายดำรงฯ
๕.
ธรรมชาติจึงให้มี............................ความรัก
เป็นสายใยฟูมฟัก............................เอื้อเฟื้อ
ระหว่างสัตว์(ชั้นสูง)คิดสมัคร.............เผื่อแผ่
ดูแลกันและกันเกื้อ..........................สืบเชื้อสายพันธุ์ฯ
๖.
สัจการหาได้คล้าย...........................คลึงละคร
ความรักความอาทร..........................แร้นแค้น
กระมลมนุษย์ไม่แน่นอน....................ง่ายเปลี่ยน
เบียดเบียนกันและกันแม้น.................สัตว์ร้ายเลวทรามฯ
๗.
(ผู้)มองความรักเป็นเพี้ยง.................กามารมณ์
มีปัญญาโง่งม.................................แคบ-สั้น
คิดอนาจาร-อาจม............................ปานเปรียบ
เหยียบย่ำและบีบคั้น.........................คู้ร้องครองรักฯ
๑๕ เมษายน ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น