กิน-ใช้ไม่กระดาก : กลอนคติสอนใจ

ภาพจาก https://www.flickr.com/photos/134623686@N02/

กิน-ใช้ไม่กระดาก : กลอนคติสอนใจ

๏    พยากรณ์ อากาศ พาทว่า................(วันนี้)ระวัง พายุ ฤดูร้อน

(แต่)เช้านี้ มิน่า อนาทร.....................หอมกลิ่น เกสร ตามสายลม

๏    พายุ จะประทุ ที่ใด?.......................ตกลง ตรงไหน ฤาสายฝน?

มิอาจ คาดเขื่อง เบื้องบน...................เทวดา จะดล ฉันใด?

๏    พิรุณ-พิภพ พึ่งพา..........................รับแสง สุริยา อาศัย

รำลึก พฤกษชาติ ปัจจัย.....................สัตว์คล้อย น้อยใหญ่ ก่าย-กิน

๏    อีกอื่น ดื่นเห็น เป็นประจักษ์..............สรดัก เนื่องนับ ทรัพย์สิน

เลี้ยงดู ชูชี้ ชีวิน...............................แด่คน ล้นจิน ตนาการ

๏    กว่าคน ๆหนึ่ง พึงเติบใหญ่...............เท่าไหร่ ใช้เลี้ยง สังขาร?

ปกป้อง ชีวี บริบาล...........................เสพสุข สำราญ ชาญชนม์

๏    (จึง)มิสม ควรให้ ครหา....................เกิดมา ไม่สร้าง พร่างผล

มิควร คิดเช่น เห็นแก่ตน.....................ดั่งคน ขยะ-สวะ-ธุลีฯลฯ

๏    พัฒนา ความรู้ ความสามารถ.............พิสุทธิ์ มนุษย์ชาติ มาดศรี

มุ่งมั่น งดงาม ทำดี............................ให้สม กับที่ เกิดมา

๏    กิน-ใช้ ไม่ต้อง กระดาก....................เหมือนเพียง เลี้ยงซาก สิ่งไร้ค่า

อยู่ไป ไม่เสีย เวลา............................เพราะว่า เพริศพูน คุณธรรมฯ

๑ เมษายน ๒๕๖๐