ทำไมต้องเบียดเบียนกัน? :
กลอนคติเตือนใจ
๏ ความคุ้นเคย วิถีโลกย์
เป็นปกติ................จึงไม่เคย ตำหนิ โลกีย์วิสัย
เฝ้าเบียดเบียน
ซึ่งกัน และกันไกร................บ้างมองเห็น เป็นปัจจัย ไฉไลปาน
๏ ธรรมชาติ สัตว์วิถี
มีผู้ล่า..........................และมีเหยื่อ ถูกล่า เป็นอาหาร
การกินพืช กินเนื้อ
เรื้อสันดาน......................สืบสังขาร พันธุ์เผ่า เนาต่อไป
๏ แม้จะต้อง กินเนื้อ
เสือ-สิงห์ต่าง................มิเคยกร่าง กินกัน อาหารใคร่
แม้ลางที แก่งแย่ง
แข่งขันไกร.....................ถึงฆ่ากัน บรรลัย ให้อาดุร
๏ คนไม่กิน เนื้อคน
(แต่)กระมลกลับ.............คอยสับปลับ ขับไส ใจสถุล
ลวงหลอกล่อ ก่อกรรม
ทำทารุณ..................ฆ่า-ทำร้าย วายวุ่น คุ้นข่าวมี
๏ ทั้งที่ความ จำเป็น
ไม่เห็นเหตุ...................ให้ซ่อนเลศ เจตนา หา(เรื่อง)บัดสี
แค่กิจก่อ พอเพียง
เลี้ยงชีวี.........................ใย(ต้อง)ราวี บีฑา เข่นฆ่ากัน?
๏ ผลประโยชน์ ใดๆ
ในชีวิต.........................ควรแก่การ ทุจริต ทำผิดผัน?
ความจำเป็น ใดๆ
ในชีวัน.............................จึงจำนรรจ์ ผลาญหล้า จนเกิดกลี?
๏ เพราะคดจิต คิดจำ
แต่ทรามศรัทธ์..............ความอยากหลาย ใจประหวัด สัตว์วิถี
สันดานชั่ว ตัวตน
ล้นฤดี...............................จึงโปรดปราน การกดขี่ มีแก่กัน
๏ วัฏจักร แห่งเวร
เป็นสิ่งซึ่ง.........................จะตราตรึง คนธรรมดา ตราบอาสัญ
(เพราะต่าง)มีความคิด
จิตใจ ไร้ศีลธรรม์..........ตราบชั่วนิจ นิรันดร์ มิผันแปรฯ
๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น