อย่าทำเกินตัว : กลอนคติเตือนใจ
๏ ลูกเล็กเพิ่ง หัดเดิน
อยากเกินวัย..............ก้าววิ่งดั่ง หวังใจ ไม่ประสา
จึงหกล้ม ร้องห่มไห้
ป้ายน้ำตา...................ค่อย(เรียน)รู้ว่า ทำอะไร ให้ระวัง
๏ คนธรรมดา ถ้าเห็น
ความเป็นอยู่...............คนอื่นดู ดีกว่า(ตน) ก็จะหวัง
(คิด)ว่าตัวเรา
อยากสบาย คล้ายเขาจัง.........ดันทุรัง ดังเช่น เด่นโง่งม
๏ เห็นเขามี อยากมีได้
ให้มากกว่า...............ไม่เคยคิด พิจารณา สาระสม
จึงก่อเกิด ปัญหา
ทุกข์ระทม.......................คุ กรุ่นทั้ง สังคม คนนมนาน
๏ ทำสิ่งใด เกินตัว
(ย่อม)เกิดชั่วผล..............ความสามารถ ของตน กลพื้นฐาน
ประสบความ สำเร็จ
เผด็จดาล.....................ไม่สร้างความ รำคาญ สูญ(เสียความ)มั่นใจ
๏ จงรู้จัก หลักการ
ประมาณตน....................อย่าถวิล ดิ้นรน (จน)พ้นพิสัย
เท่าที่มี ความรู้
คู่แรงไกร............................ทำเท่าที่ ทำได้ ไม่เกินตัว
๏ แล้วชีวี สิพบ
(ความ)สงบสุข....................ไร้เดือดร้อน นอนทุกข์ ลุกปวดหัว
ปราศเทวษ เภทภัย
ให้หวาดกลัว..................ได้ผลดี มิชั่ว มืดมัวมน
๏ ค่อยๆเนา ก้าวหน้า
อย่าเร่งรัด....................จึงจะปัด อัตคัด สิ้นขัดสน
ทำอะไร ใจเย็น
เร้นร้อนรน............................ทางลิดรอน ทอนผล กังวลทรวง
๏ ลดความโลภ อบรม
ข่มความอยาก..............ความลำบาก จักคลาย มลายล่วง
คนเสี่ยงกล้า บ้าบิ่น
ชีวินปวง..........................มักล้มเหลว เหวห้วง ทุกข์ทรวงเอยฯ
๒๗ กันยายน ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น