โรคร้ายในใจ : กาพย์ยานี๑๑
๏ กิเลส
คือโรคร้าย......................ที่ทำลาย ธรรมกุศล
ปั่นปลุก
ไฟรุกรน..........................ไหม้ท่วมท้น มลทินธาร
๏ ต่อให้
ได้เข้าสู่..........................องค์ความรู้ มหาศาล
ปริญญา
แขวนเต็มบ้าน...................ก็มลาน ไร้เหตุผล(มลาน=เหี่ยว,แห้ง,ตาย)
๏ เปิดเด่น
ความเป็นสัตว์................ในมนัส ปัจเจกชน
ดวงจินต์
เวียนดิ้นวน.......................เห็นแก่ตน อวิชชา
๏ ถูก-ผิด
วินิจฉัย...........................โดยหัวใจ เปี่ยมตัณหา
ก็เหมือน
เมาสุรา............................แล้วต้องมา เดินตัวตรง
๏ กระมล
คนส่วนใหญ่.....................ย่อมติดใจ ยังใหลหลง
กิเลส
แกร่งมั่นคง............................มิจำนง จะลดรา
๏ (เมื่อ)กาจตาม
กามกระแส.............มองเห็นแต่ กิเลสตัณหา
ต่อให้
(มี)พระปฏิมา.........................ก็คิดค้า ขายหากิน
๏ มะเร็ง
ยังชิดซ้าย.........................ยอมแพ้พ่าย กิเลสสิ้น
กัดกร่อน
สุนทรจินต์.........................จนขาดวิ่น สิ้นคุณธรรม
๏ ลด ริ
ละกิเลส.............................ขจัดเฉท ตัณหาส่ำ(เฉท=การตัด,การขาด)
จิตใส
ใจสุกนำ................................ล้ำชีวิต วิศิษฏ์เทอญฯ(วิศิษฏ์=ดียิ่ง,ประเสริฐ)
๔ กันยายน ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น