การให้-การรับ : กาพย์ยานี๑๑
๏ การให้
ด้วยเมตตา....................เป็นอุปกา ระเลิศศรี
เกื้อหนุน
คุณความดี.......................ก่อเกิดมี ในใจตน
๏ ต่างจาก
หลักการให้...................เพราะเลศนัย มุ่งหมายผล
ทวงบุญ
คุณจากคน........................ที่ตนให้ ไปกับมือ
๏ เมตตา
จึงอย่าไร้........................ซึ่งหัวใจ ใสสัตย์ซื่อ
ปรารถนาดี
วิถีคือ...........................ระบือค่า ประเสริฐสม
๏ แต่ทว่า
คนบางคน......................มีกระมล อันโง่งม
พาโล
และโสมม............................อุดมทราม ดามนิสัย
๏ ปราศจาก
จิตสำนึก.....................รู้สึกซึ้ง บุญคุณใคร
หักหลัง
ยังทำได้............................ย่ำยีให้ เสียน้ำตา
๏ เมื่อพบ
พาลเช่นนี้.......................เร่งหลีกหนี จะดีกว่า
ป่วยการ
ทานเมตตา........................ให้(คน)เมินค่า (ความ)ปรารถนาดี
๏ จะรับ
จงประทับจิต.......................บุญคุณคิด พินิจศรี
กตัญญู
กตเวที...............................คือวิสัย คนใจงาม
๏ ไม่อยาก
มีบุญคุณ........................ใครเจือจุน จงมองข้าม
ไม่รับ
ไม่ถูกประณาม........................เป็นคนทราม กรรมหยาบช้า
๏ ให้ง่าย
ไม่หวงแหน......................(จะถูก)เขาดูแคลน แร้นคุณค่า
รับง่าย
ไร้ปัญญา.............................(จะตก)เป็นขี้ข้า บริวาร
๏ การรับ
กับการให้..........................อย่าอาศัย แค่ใจหาญ
เมามัว
ชั่วสามานย์............................สิบันดาล เวรกรรม์สนอง
๏ การให้
และการรับ.........................จงสดับ ผลจับจ้อง
กระทำ
ตามครรลอง...........................ของศีลธรรม จึงงามเอยฯ
๑๓ กันยายน ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น