ไพรินแผ่นดินไทย : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
ลมรื่นชื่นไล้ใบตะขบ...................กิ่งโยนโอนหลบ
บรรจบจังหวะประสานเห็น
๏
ดอกน้อยพลอยย้ายไหวเอน.................ประดุจดั่งเล่น
ขาวเด่นเป็นดาวพราวเสมือน
๏
ร่มเงาเร่าแดดแผดเลือน..................ร้อนดับขับเคลื่อน
ชะแง้แชเชือนเบือนฟ้าฝน
๏
ไม่ตกต้องตามฤดูดล...................แพร่สร้างกังวล
พืชผลเกษตรเภทเสียหาย
๏
เศรษฐกิจตกต่ำซ้ำกลาย.................เงินเฟ้อกระจาย
ผลร้ายภัยฤทธิ์พิษการเมือง
๏
ตัดไม้ทำลายป่าเนืองๆ..................คนสถุลหนุนเนื่อง
ฟุ้งเฟื่องทุจริตจิตไถย
๏
คนเห็นแก่ตัวชั่วไตร.................คนสาระไร้(ไตร=ไกร)
ทำให้ไทยสิ้นแผ่นดินศรี
๏
ความรู้ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี.................น้อยนักจักมี
แม้แต่ภิกษุทุรสงฆ์
๏
วัยรุ่นหมกมุ่นงุนงง.................นอกลู่ทางหลง
ประสงค์ทางเสื่อมเหลื่อมราคิน
๏
ข้าราชการก็หมั่นโกงกิน..................ไม่สุดไม่สิ้น
ไพรินแผ่นดินไทยทำ ฯ
๗ กรกฎาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น