ไม่พัฒนา : กลอนสะท้อนสังคม
๏ ตั้งแต่ เติบใหญ่...................ไม่เคย
สนใจ ใฝ่รู้
วัยเยาว์
เฝ้าสู่.............................อยู่ไป วันวัน ขวนขวาย
ครอบครัว
ยากจน........................บรรพชน โง่เขลา เมามาย
รู้จัก(แต่)
มักง่าย.........................กระหาย อยากได้ อยากดี
๏ ไม่มี
ศีลธรรม..........................ต้นทุน คุณธรรม จำกัด
ไม่ตรึก
ฝึกหัด.............................พัฒนา ศักยภาพ สดับศรี
รักความ
สนุก..............................ความสุข เฉพาะหน้า ชาตรี
ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี............................ไม่มี
รอบคอบ กรอบธรรม์
๏ ไม่เคย ตระหนัก.......................รู้จัก
ยับยั้ง ชั่งใจ
อยากทำ
อะไร.............................ก็ทำ ทันใด ไม่หวั่น
ความคิด
แคบ-ใกล้.......................ทำให้ ไม่เคย เท่าทัน
วิถี
ชีวัน......................................ทุกครัน อันตราย ไคลคลา
๏ สัญชาต
(ตะ)ญาณ....................สันดาน สรรค์สร้าง ทางทิศ
ดำเนิน
ชีวิต..................................ไม่ผิด ประหลาด สัตว์ป่า
ทั่วโลก
ก้าวไกล............................กลับไม่ ประหวัด พัฒนา
ดำเนิน
ชีวา...................................เหมือนว่า ยุคหิน ชินกาย
๏ เมื่อจน
ความคิด........................ชีวิต จึงจน ทุกอย่าง
มืดมน
หนทาง...............................ไร้แสง สว่าง กระจ่างฉาย
อยากเป็น
คนสวย...........................อยากรวย อยากสุข สบาย
ไม่อยาก
เดียวดาย..........................ไม่อยากตาย...ไร้ปัญญา
๏ มองดู
สังคม..............................(หาก)อุดม ด้วยคน เยี่ยงนี้
อย่าได้
หมายมี...............................โสภี อภิชาต ปรารถนา
ทำตัว
มักง่าย.................................ตัวตาย คนเดียว ไม่ว่า
แต่จัก
ลากพา................................ประชา ล้มหาย ตายตาม ฯ
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น