อยู่ให้พิสมัยจากไปให้จดจำ
: กลอนหก
๏ ลมลูบไล้
ระบายริ้ว........................รวยคลื่นพลิ้ว รอยผิวน้ำ
สะท้อนแสง
แห่งลำนำ.........................ของพลบค่ำ ล้ำล่วงเลย
๏ นกเขาใหญ่
ในตลิ่ง.........................ยืนตัวนิ่ง ไม่ติงเผย
ติณชาติยอด
สอดแทรกเกย..................เฉกชื่นเชย กันและกัน
๏ ราชพฤกษา
ละร่วงดอก....................ฝักอ่อนงอก เขียวสีสัน
หมดเวลา
สะสวยวัน.............................ผลิตผลมั่น แพร่พันธุ์ไพร
๏ เราเกิดมา
เป็นมนุษย์........................เคยฉุกหยุด คิดบ้างไหม ?
กิจประจำ กรรมอะไร
?...........................ที่ทำไว้ ในชีวา
๏ หรือแก่วัย ไปวันๆ
?..........................ไม่คิดสรรค์ กาลข้างหน้า ?
มัวเสพสุข สนุกอุรา
?.............................ไม่นำพา โลกาภัย ?
๏ หนำซ้ำยัง สร้างปัญหา
?....................ทำชั่วช้า มิปราศรัย ?
กำเนิดมา เพื่ออะไร
?.............................อยู่ต่อไป ไร้ค่าคุณ
๏ พึงเกิดมา
เพื่ออภิชาต........................มากสามารถ เก่งกาจหมุน
ประพฤติกรรม
ทำการบุญ........................จิตเจือจุน กูลเกื้อไกร
๏ อย่าเสียชาติ
สัตว์ประเสริฐ...................ผลงานเลิศ เพริศพิสมัย
อยู่สร้างคุณ
สุนทานไท...........................แลจากไป ให้จดจำ ฯ
๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น