ท่องราตรี : กลอนคติเตือนใจ
๏ นอนฟัง เสียงฝน
ค่อยหล่นริน..............ไม่สิ้น ไม่สุด สะดุดสรรค์
ดั่งเสียง ดนตรี
คีตอัน.............................พิเราะ เสนาะนันท์ หรรษ์หทัย
๏ สุทธา พาที
รัตติกาล..........................ช่างปาน เสียงปรับ สู่หลับใหล
ความเงียบ เปรียบเป็น
เช่นบันได..............นำใจ วิจิตร จงนิทรา
๏ กลางวัน ขันกล้า
ทำหน้าที่..................ไม่เลี่ยง ไม่ลี้ หลบหนีหน้า
กลางคืน ก็พึง
ถึงเวลา............................หลับตา พักผ่อน นอนนิ่งกัน
๏ ไม่ใช่ เวลา
หาความสนุก....................เร้ารุก อารมณ์ ฮึกโหมหรรษ์
ไม่ใช่ เวลา
ตะบี้ตะบัน............................สังสรรค์ บันเทิง เริงราตรี
๏ ประโยชน์ อันใด
ในความสุข................หลงบ้า อบายมุข ผูกวิถี
ประโยชน์ อันใด
ในชีวี...........................ไม่มุ่ง หมายดี มีศีลธรรม
๏ กลางคืน เมื่อเฝ้า
เอาแต่เที่ยว..............กลางวัน แรงเรี่ยว แห้งเหี่ยวห้ำ
งานการ มิเห็น
เป็นอันทำ........................อนาคต หมดค้ำ ดำมืดมน
๏ สุรา ยาเมา
เคล้าราคี..........................บัดสี บัดซบ สมคบฉล
วิถี วิตถาร
สามานยชน............................กมล ใฝ่ต่ำ ไร้สำรวม
๏ มิควร คบใคร่
หมายเป็นมิตร................มิควร คบคิด ชีวิตร่วม
คนพาล คือภัย
ไม่กำกวม........................มักสวม หน้ากาก ตระหนักเทอญ ฯ
๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น