มนตร์ขลังหยุดยั้งทุกข์
: กลอนหก
๏ นกกระจอก คล้ายชอกช้ำ...............อก ระกำ
คร่ำโศกเศร้า
ส่งเสียงร้อง
ทำนองเหงา....................เกาะกิ่งสะเดา เนาเดียวดาย
๏ มิยอมขยับ
ขับเคลื่อนที่..................แม้สุรีย์ รี่สู่สาย
จวบกระทั่ง
ดั่งคลี่คลาย......................ค่อยบินหาย เข้าชายพนา
๏ ความโศกเศร้า
เคล้าชีวิต................คู่ความคิด-ความพิษฐาน์(พิษฐาน=มุ่งหมาย)
ผิดพลาดหวัง
รั้งวิญญาณ์....................เศร้าโศกา ทุกขารมณ์
๏ ไม่ยึดมั่น ไม่ถือมั่น.........................วิถีธรรม์
รันขื่นขม
ไม่คิดอยาก พราก
ระทม.....................ไปจากจม ปมเจตจินต์
๏ เป็นอะไร
ไปก็ช่าง.........................อย่าใคร่สร้าง ความหวังสิ้น
ทั่วทั้งฟ้า
ทั้งธรณิน............................ไม่พอทิน จินดาคน(ทิน=ให้แล้ว)
๏ โลกไม่ใช่
ใครเจ้าของ....................อย่าเรียกร้อง เพื่อผองผล
แม้ชีวิต
คิด(ว่าเป็น)ของตน..................ยังประจญ ยลจาก...ตาย
๏ ความอดทน
คือมนตร์ขลัง................คอยหยุดยั้ง ทุกข์ทั้งหลาย
สติปัญญา
พากรีดกราย.......................สุขสบาย ในโลกา
๏ (ทุกสิ่ง)ดำเนินได้
ไม่ต้องหวัง...........ทวีพลัง มิกังขา
ก่อกิจกรรม
ตามจรรยา.........................ด้วยศรัทธา อุตส่าห์เทอญ ฯ
๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น