ทุกสิ่ง ไม่แน่นอน: กลอนเจ็ด
๏ ฝนตก แต่ค่ำ จบย่ำรุ่ง ทำทุ่ง ท้องนา ธาราขัง
ต้นกล้า เหลืองแกร็น
แร้นแห้งกรัง กลับมา มีพลัง
พรั่งผลิใบ
๏ ชาวนา มาตรอง มองต้นหญ้า ดกหนา กว่ากล้า สูงไสว
แย่งปุ๋ย แย่งน้ำ
ลามเรื่อยไป ถอนให้ ตายสิ้น
ติณเตียนนา
๏ ฝนไม่ มาตาม สม่ำเสมอ ต้องเจอะ ต้องเจอ
มิเหรอหรา
เสมือน ชีวิต พิจารณา ยากหา อะไร ใด " แน่นอน "
๏ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ไม่ละลด เดี๋ยวหมด เดี๋ยวมี
ฤดีหลอน
เดี๋ยวมา เดี๋ยวไป
ได้อาวรณ์ เดี๋ยวเย็น เดี๋ยวร้อน
ซ้อนแทรกทรวง
๏ จำเป็น เจนใจ ให้หนักแน่น อย่าแล่น อย่าลาม
ตามแหนห่วง
" ไร้ตน-ของตน " ท้นทั้งปวง ทุกสิ่ง ยิ่งล่วง
ลวงหลอกเอย ฯ
๓ สิงหาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น