ทำ-พูด-คิด-เป็น : กลอนเก้า
๏ ทำอะไร อย่าให้ทำ กรรมชั่วหยาบ ก่อกรรมบาป
ทรามอัปรีย์ สิริสูญ
ทำความดี เป็นที่ตั้ง
ทางจำรูญ บริบูรณ์ จุนเจือจิต
ชีวิตตน
๏ พูดอะไร อย่าไปพูด ทุจริต ทุพภาษิต ผิดจรรยา
อกุศล
ควรพูดดี มีศีลสัตย์
พัฒน์พิมล มธุดล คนชื่นใจ
เมื่อได้ฟัง
๏ คิดอะไร อย่าได้คิด เป็นมิจฉา มีสัมมา ทิฏฐิต้น
ดั่งมนตร์ขลัง
ทรามนึกคิด ส่งพิษภัย
ให้ระวัง รู้ตัวยั้ง
รั้งชั่วจิต ชิตสุทธา
๏ เป็นอะไร อย่าใคร่เป็น
เช่นคนชั่ว ไม่เกลือกกลั้ว
พาลชั่วบาป เลวหยาบหนา
พึงตั้งตน เป็นคนดี
กฤษฎา เชิดชีวา
สุระทิต สฤษฏ์ไกร(ทิต=รุ่งเรือง)
๏ เพราะอะไร ไม่ให้ทำ กรรมชั่วหยาบ ผลกรรมบาป
อัปภาคย์ ทุกข์ยากไส
(อัปภาคย์=ปราศจากโชค)
(อัปภาคย์=ปราศจากโชค)
ตกลำบาก ยากลำเค็ญ
ทรามเป็นไป ต้องชดใช้ ในผลกรรม
ตนทำเอย ฯ
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น